La Cruz de Santiago - Mägo De Oz

No era el hombre más honesto

Pero él…

Era un hombre valiente y fiel

Tampoco la piedad se cobijaba en él

Malvivía, alquilando por tres maravedís

Su espada y vizcaína en

Ajustes de poco lustre y de peor fin

Eran tiempos duros y había que buscarse el pan

Reinaban la picaresca, la espada y el «voto a tal»

Brilla el acero en su mano

Perla su cara el sudor

Donde el mar no tiene dueño irá…

Irá a buscar

A su espalda, una sombra y a pie

Le seguía sin perder ningún detalle

Parecía aprender

Su mirada reflejaba calma y paz

Su voz grave y familiar

Relataba leyendas de la antigüedad

Algo misterioso le envolvía, no dormía jamás

Cuentan que se alimentaba del relato popular

Brilla la Cruz de Santiago

En su pecho, por el Sol

Su rostro jamás descubrió

Su nombre ocultó

En el tejado del tiempo

En el desván de los sueños

Se ahoga una voz:

«No creas en todo lo que veas

Sólo haz caso a tu intuición

Y si albergas la duda

Nunca hallarás consuelo en tu interior

Lanza bien los dados

Porque el juego del camino ha comenzado

Agudiza tu ingenio

Sírvete de mancias

Sírvete del tarot

Lee en el alma del bosque

Y adivina dónde la muerte se escondió"

Hij was niet de meest eerlijke man

Maar…

Hij was een dappere en trouwe man

Ook was er geen genade in hem verborgen

Malvivía, huren voor drie maravedís

Zijn zwaard en vizcaína in

Laagglans en slechtste instellingen

Het waren moeilijke tijden en brood moest gevonden worden

De schelmen, het zwaard en de "stem op zulke" regeerden

Het staal glanst in zijn hand

Parel je gezicht zweet

Waar de zee geen eigenaar heeft, zal ze gaan...

zal gaan zoeken

Achter hem, een schaduw en te voet

Ik volgde hem zonder enig detail te verliezen

leek te leren

Zijn blik weerspiegelde kalmte en vrede

Zijn ernstige en vertrouwde stem

Hij vertelde over legendes uit de oudheid

Iets mysterieus omhulde hem, hij sliep nooit

Ze zeggen dat hij zich voedde met het populaire verhaal

Het kruis van Santiago schijnt

In zijn borst, bij de zon

Zijn gezicht is nooit ontdekt

zijn naam verborg

op het dak van de tijd

Op de zolder van dromen

Een stem verdrinkt:

"Geloof niet alles wat je ziet

Luister gewoon naar je intuïtie

En als je twijfelt

Je zult nooit troost vinden van binnen

gooi de dobbelstenen goed

Want het wegspel is begonnen

scherp je verstand

Help jezelf aan mancia's

Gebruik de tarot

Lees in de ziel van het bos

En raad eens waar de dood zich verborg"