Shadow of Fear - Madness

I walk through Camden town in the evening,

strolling silently and hardly breathing.

Footsteps behind me slightly quicker,

the corner of my eye a shadowy flicker.

I wonder if he’s after my soul again tonight.

Stops to whisper with the shadows but still keeps me in his sight.

I shout at passing strangers but they don’t seem aware,

don’t want to get involved in my spiritual affair.

Tonight my fears are growing worse and worse.

I feel him brewing up an evil curse.

I sense a chill creep up my spine

I want to scream but only whine

because I know it can’t be true

mind’s gone now legs it’s up to you.

I wonder if he’s after my soul again tonight.

Stops to whisper in the shadows but still keeps me in his sight.

I shout at passing strangers but they don’t seem aware,

don’t want to get involved in my spititual affair

I try to accept him as my partner.

He still makes cold his manic laughter.

But every time I try to turn around he throws my fears

and makes no sound he stirs them to the ground.

Acheing muscles, puff and pant I run.

To stagger home and hide behind my mum.

But even when I’m safely in my bed.

I know that he is waiting in my head.

I wonder if he’s after my soul again tonight.

Stops to whisper in the shadows but still keeps me in his sight.

I shout at passing strangers but they don’t seem aware,

don’t want to get involved in my spiritual affair.

Ik loop 's avonds door Camden Town,

stil wandelen en nauwelijks ademen.

Voetstappen achter me iets sneller,

mijn ooghoek een schimmige flikkering.

Ik vraag me af of hij vanavond weer op mijn ziel uit is.

Stopt om te fluisteren met de schaduwen, maar houdt me nog steeds in zijn zicht.

Ik schreeuw tegen het passeren van vreemden, maar ze lijken niet op de hoogte,

wil niet betrokken raken bij mijn spirituele affaire.

Vanavond worden mijn angsten erger en erger.

Ik voel dat hij een kwade vloek uitspreekt.

Ik voel een rilling over mijn rug kruipen

Ik wil schreeuwen, maar alleen zeuren

omdat ik weet dat het niet waar kan zijn

geest is weg nu benen, het is aan jou.

Ik vraag me af of hij vanavond weer op mijn ziel uit is.

Stopt om in de schaduw te fluisteren, maar houdt me nog steeds in zijn zicht.

Ik schreeuw tegen het passeren van vreemden, maar ze lijken niet op de hoogte,

wil niet betrokken raken bij mijn geestelijke affaire

Ik probeer hem te accepteren als mijn partner.

Hij maakt zijn manische lach nog steeds koud.

Maar elke keer als ik me probeer om te draaien, gooit hij mijn angsten weg

en maakt geen geluid, hij roert ze op de grond.

Pijnlijke spieren, trek en hijg ik ren.

Om naar huis te strompelen en achter mijn moeder te verstoppen.

Maar ook als ik veilig in mijn bed lig.

Ik weet dat hij in mijn hoofd wacht.

Ik vraag me af of hij vanavond weer op mijn ziel uit is.

Stopt om in de schaduw te fluisteren, maar houdt me nog steeds in zijn zicht.

Ik schreeuw tegen het passeren van vreemden, maar ze lijken niet op de hoogte,

wil niet betrokken raken bij mijn spirituele affaire.