Deceives the Eye - Madness

In the earliest days of my shoplifting career,

You could safely say I was filled with fear.

It was nail biting work from the very start,

But several quick sucesses soon gave me heart.

After a while I could pick or nick or steal,

Some shirts some trousers and a few LPs.

No-one ever stopped me, they didn’t seem to care.

It sometimes seemed to me that there was no-one there.

Then a fine summers day my mates and me,

Set off down the westend on our usual spree.

Things were as normal for an hour or so,

Then my nimble hands were a bit too slow.

Two store detectives made a fast approach,

One grabbed my jacket (you're nicked!)

The other grabbed my throat.

So they caught me at last, one said with joy:

In de begindagen van mijn winkeldiefstalcarrière,

Je zou gerust kunnen zeggen dat ik vervuld was van angst.

Het was vanaf het begin nagelbijtend werk,

Maar verschillende snelle successen gaven me al snel het hart.

Na een tijdje kon ik kiezen of nicken of stelen,

Een paar shirts, een paar broeken en een paar lp's.

Niemand heeft me ooit tegengehouden, het leek ze niet te kunnen schelen.

Het leek me soms dat er niemand was.

Dan een mooie zomerdag, mijn vrienden en ik,

Vertrek naar het westen op onze gebruikelijke spree.

Dingen waren normaal voor een uur of zo,

Toen waren mijn behendige handen een beetje te traag.

Twee winkeldetectives kwamen snel dichterbij,

Een greep mijn jas (je bent gepikt!)

De ander greep me bij de keel.

Dus ze hebben me eindelijk betrapt, zei een van hen met vreugde: