Szal Niebieskich Cial - Maanam

Saturn zimnem Ziemię smaga

Lód się w moje serce wkrada

W oku chętnie się sadowi

I marzenia moje chłodzi

Czas od pięt mnie cicho zjada

Truchtem biegnie do sąsiada

Gasi blaski dusi słowa

Radość do rękawa chowa

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

Patrzę w lustro na przyjaciół

Jacyś mniejsi pokorniejsi

W półuśmiechach, w półmarzeniach

W gestach, pozach bez znaczenia

Życie płynie bez pośpiechu

Bez uśmiechu i bez grzechu

Bez smutku, strachu, bez radości

Bez nienawiści, bez miłości

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

Saturnus koelt de aarde af

IJs kruipt in mijn hart

Hij nestelt zich graag in het oog

En mijn dromen zijn gekoeld

De tijd vreet me stil van de hielen

Hij jogt naar zijn buurman

Het dooft het licht en verstikt de woorden

Hij verbergt vreugde in zijn mouw

En de planeten worden gek, gek, gek en lachen, lachen, lachen

En de planeten worden gek, gek, gek en lachen, lachen, lachen

Ik kijk in de spiegel naar mijn vrienden

Sommige minder nederig

In halve glimlachen, in halve dromen

In gebaren, poses irrelevant

Het leven stroomt langzaam

Geen glimlach en geen zonde

Geen verdriet, geen angst, geen vreugde

Geen haat, geen liefde

En de planeten worden gek, gek, gek en lachen, lachen, lachen

En de planeten worden gek, gek, gek en lachen, lachen, lachen