Серый человечик - Лёша Маэстро

Ваши уста… Приятный голос.

На лице тоска моём.

Я не забуду встречу в ту субботу днём.

Лишь вы и я вдвоём, ваша ладонь в моей.

Собачий холод, но с вами мне тепло, поверьте.

Ваши глаза… Немного не понятный взгляд…

Быть может, что-то в душе они мне говорят.

Возможно, просят обнять и не выпускать крепко,

А может убежать из вашей жизни незаметно.

Сравнить вас с огнём: вы ярче и теплее,

С цветами: вы искусительнее и милее.

Ваше лицо… От простой улыбки я млею.

Прикосновение рук и сердце бьётся змеем.

С вами легко, несётся время прилично.

Готов прожить с вами жизнь и даже больше — вечность.

При вас — беспечный.

Вы — лучик света во тьме.

Но что в душе, что у вас внутри ко мне?

Что у вас внутри ко мне?

Застывшая вода?

На веки вечный камень из кусочков льда

Тоска или улыбка, яркая, как солнца лучик?

Или для вас я всего лишь серый человечек?

Ну что за жизнь?

Ваш взгляд, застывший в паутине дней,

Наверное, со мной он не становится теплей.

Тоскливые глаза, порой полузакрыты веки.

Прозрачная улыбка была у вас в тот вечер.

Таинственныые свечи горят, но пламя гаснет.

Исчезнет ли оно совсем — этот вопро неясен.

Что у вас внутри?

Готов сломать стекло руками,

Что разделяет вглубь путь между нами.

Цунами готов остановить вас ради,

Достать с неба звёзд, берите, нате.

Вас, кстати, нет милее, С такой душою, я вами болею.

Здесь нет места лести.

Строю

Эту песню слово — в слово из сердца.

Я не старался этим показаться вам перцем.

Просто в дверцу любовь постучалась,

А я открыл навстречу счастью или печали

Je mond... Aangename stem.

Er staat verdriet op mijn gezicht.

Ik zal de vergadering die zaterdagmiddag niet vergeten.

Alleen jij en ik samen, je handpalm in de mijne.

Hond koud, maar ik heb een warm hart voor jou, geloof me.

Je ogen... Een beetje onbegrijpelijke blik...

Misschien vertellen ze me iets in hun ziel.

Misschien vragen ze je om te knuffelen en niet strak los te laten,

Of het kan ongemerkt uit je leven weglopen.

Vergelijk je met vuur: je bent helderder en warmer,

Met bloemen: je bent verleidelijker en zoeter.

Je gezicht... Van een simpele glimlach ben ik opgewonden.

De aanraking van handen en het hart klopt als een slang.

Het is makkelijk met jou, de tijd loopt behoorlijk.

Ik ben klaar om het leven met je te leven en zelfs meer - de eeuwigheid.

Met jou - onvoorzichtig.

Je bent een lichtstraal in de duisternis.

Maar wat zit er in de ziel, wat heb jij in mij?

Wat heb je in mij?

Bevroren water?

Voor altijd een eeuwige steen gemaakt van stukjes ijs

Angst of een glimlach zo helder als een zonnestraal?

Of ben ik gewoon een grijze man voor jou?

Tja, wat voor leven?

Jouw blik, bevroren in het web van dagen,

Hij wordt waarschijnlijk niet warmer bij mij.

Droevige ogen, soms halfgesloten oogleden.

Je had die avond een transparante glimlach.

Mysterieuze kaarsen branden, maar de vlam gaat uit.

Of het helemaal zal verdwijnen is niet duidelijk.

Wat heb je binnen?

Klaar om het glas met mijn handen te breken

Dat scheidt de weg tussen ons.

Tsunami klaar om je te stoppen voor

Haal de sterren uit de lucht, neem het, hier is het.

Jij bent trouwens niet aardiger, Met zo'n ziel word ik ziek van je.

Voor vleierij is hier geen plaats.

het opbouwen van

Dit lied komt woord voor woord uit het hart.

Ik heb niet geprobeerd om er voor jou uit te zien als een peper.

Gewoon liefde klopte op de deur,

En ik opende me om geluk of verdriet te ontmoeten