Облака - Ляпис Трубецкой

Че-то я тебя, девчонка, недопонимаю, расскажи скорее свой секрет,

Раньше ты была мине как родная, а теперь былого между нами нет.

Может, тебя че-то расстраивает, а я нахожусь в неведении?

Может, тебя что-то не устраивает в моем поведении?

Раньше мы были как братья, словно от одной мамы,

Словно от одного бати, а сейчас чужие прямо!

Че-то я в тебе, девчонка, недоразберуся!

Может, у тебя другой пацан?

Ты скажи мине, я врублюсь, посмотри, как светит нам звезда Альдебаран!

Может, все вернется вскоре, снова станет нашим море,

Снова станут нашими волны, станут нашими облака!

Может, все вернется вскоре, снова станут нашими горы,

Снова станут нашими реки, станут нашими облака!

От тебя, девчонка, чувства я не прячу, посмотри в глаза мои внимательно,

Видишь, я уже чуть-чуть не плачу, а тебя все замечательно,

Ну чего молчишь ты, словно замороженная!

Ну скажи, чего тебе хочется,

Там фруктов или мороженого?

Ну чего ты отворачиваешься в сторону другую,

У меня в душе все переворачивается, покоя не найду я,

Ну, скажи мне, не волнуйся!

Руки положи на плечи.

Пусть звезда Альдебаран нам светит как в тот волшебный вечер!

Все тогда вернется вскоре, снова станет нашим море,

Снова станут нашими волны, станут нашими облака!

Все тогда вернется вскоре, снова станут нашими горы,

Снова станут нашими реки, станут нашими облака!

Че-то я тебя, девчонка, недопонимаю, расскажи скорее свой секрет,

Раньше ты была мине, как родная, а теперь былого между нами нет,

Может, тебя че-то расстраивает?

А я нахожусь в неведении,

Может, тебя че-то не устраивает в моем поведении?

Может, все вернется вскоре, снова станет нашим море,

Снова станут нашими реки, станут нашими облака!

Может, все вернется вскоре, снова станут нашими горы,

Снова станут нашими реки, станут нашими облака!!!

Облака!

Облака!

Облака!

Облака

Op de een of andere manier begrijp ik je niet, meisje, vertel me snel je geheim,

Vroeger was je zoals de mijne, maar nu is er geen verleden tussen ons.

Misschien ben je door iets van streek en tast ik in het duister?

Misschien past iets niet bij je in mijn gedrag?

Vroeger waren we als broers, alsof we van dezelfde moeder kwamen,

Als van één vader, maar nu zijn het vreemden!

Iets met jou, meid, ik kom er niet uit!

Misschien heb je nog een jongen?

Jij zegt het mijne, ik kap ermee, kijk hoe de Aldebaran-ster op ons schijnt!

Misschien komt alles snel weer terug, wordt de zee weer van ons,

De golven worden weer van ons, de wolken worden van ons!

Misschien komt alles snel weer terug, worden onze bergen weer,

Rivieren worden weer van ons, wolken worden van ons!

Voor jou, meisje, verberg ik geen gevoelens, kijk goed in mijn ogen,

Zie je, ik huil al een beetje, maar alles is geweldig voor jou,

Wel, waarom zwijg je, alsof je bevroren bent!

Nou vertel me wat je wilt

Is er fruit of ijs?

Wel, waarom keer je je naar de andere kant,

Alles staat op zijn kop in mijn ziel, ik zal geen vrede vinden,

Nou, zeg me maak je geen zorgen!

Leg je handen op je schouders.

Laat de ster Aldebaran op ons schijnen zoals op die magische avond!

Alles zal spoedig terugkeren, de zee wordt weer van ons,

De golven worden weer van ons, de wolken worden van ons!

Alles zal spoedig terugkeren, onze bergen zullen weer worden,

Rivieren worden weer van ons, wolken worden van ons!

Op de een of andere manier begrijp ik je niet, meisje, vertel me snel je geheim,

Vroeger was je van mij, als een familielid, maar nu is er geen verleden tussen ons,

Misschien maakt iets je van streek?

En ik tast in het duister

Misschien past iets niet bij je in mijn gedrag?

Misschien komt alles snel weer terug, wordt de zee weer van ons,

Rivieren worden weer van ons, wolken worden van ons!

Misschien komt alles snel weer terug, worden onze bergen weer,

Rivieren worden weer van ons, wolken worden van ons!!!

Wolken!

Wolken!

Wolken!

wolken