Месяц - Ляпис Трубецкой

У адзiнстве чакаў цемру,

З’яўляўся хвалюючы сэнс.

Вадзiў iндзейскую хеўру

У цёмны харкаўскi лес.

Глядзеў у глыбокi калодзеж,

Там жыў бескрылы анёл.

Шукаў чарадзея.

А дзе ж ён?

Хацеў, каб на месяц адвёў.

Прыпеў:

Месяц — братка мой.

Месяц мой.

Месяц — братка мой.

Месяц мой.

Хаваўся ў цудоўны асiннiк,

Дзядуля шукаў з бiзуном.

Наводзiў на поўнач гадзiннiк,

Каб здацца ночы ў палон.

Вера мая — восень,

Сонца толькi ў снах.

Маiх архангелаў - восем,

Ляцяць, як птушкi на дах.

Прыпеў:

Месяц — братка мой.

Месяц мой.

Месяц — братка мой.

Месяц мой.

Месяц — братка мой.

Месяц мой.

Месяц — братка мой.

Месяц мой.

Duisternis wachtte in eenheid,

Er was een spannende betekenis.

Hij reed een Indiase hevra

In het donkere bos van Charkov.

In de diepe put gekeken,

Er leefde een vleugelloze engel.

Op zoek naar een tovenaar.

En waar is hij?

Ik wilde een maand nemen.

Refrein:

De maan is mijn broer.

Mijn maand.

De maan is mijn broer.

Mijn maand.

Hij verstopte zich in een prachtige esp,

Opa was op zoek met een bizon.

Hij richtte de klok naar het noorden,

Om je over te geven aan een nacht van gevangenschap.

Mijn geloof is herfst,

De zon is alleen in dromen.

Mijn aartsengelen zijn acht,

Ze vliegen als vogels op het dak.

Refrein:

De maan is mijn broer.

Mijn maand.

De maan is mijn broer.

Mijn maand.

De maan is mijn broer.

Mijn maand.

De maan is mijn broer.

Mijn maand.