No Te Pertenece - Luis Fonsi

Quítame la rabia y la desesperanza,

quítame los gritos y la desconfianza,

quítame la noche en que te fuiste,

quítame el engaño,

quítame la pena

quítame la soga que en mi cuello quema,

quítame la angustia que me diste.

Me puedes quitar lo demás

ya lo mismo da

si sus recuerdos envejecen,

pero por favor déjame.

Tu calor, tu complicidad,

tu dedicación, tu sinceridad,

tu amor, recibiéndome al llegar.

Ese abrazo intenso, esas lágrimas,

esa sensación de felicidad,

yo prefiero ese recuerdo veinte veces,

eso déjalo (eso déjalo),

eso es mío y no, no te pertenece.

Quítame las tarde cuando no llegabas,

el dolor agudo de tus puñaladas,

quítame el sabor a despedida,

quítame ese odio,

quítame esa vida,

quítame esa sombra de tu compañía,

quítame el rencor que te tenía.

Me puedes quitar lo demás

ya lo mismo da

si sus recuerdos envejecen,

pero por favor déjame.

Tu calor, tu complicidad,

tu dedicación, tu sinceridad,

tu amor, recibiéndome al llegar.

Ese abrazo intenso, esas lágrimas,

esa sensación de felicidad,

yo prefiero ese recuerdo veinte veces,

eso déjalo (eso déjalo),

eso es mio y no, no te pertenece.

Pero por favor déjame…

Tu calor, tu complicidad,

tu dedicación, tu sinceridad,

tu amor, recibiéndome al llegar.

Ese abrazo intenso, esas lágrimas,

esa sensación de felicidad,

yo prefiero ese recuerdo veinte veces,

eso déjalo (eso déjalo),

porque tu ya no, no me perteneces.

Neem mijn woede en wanhoop weg,

neem mijn geschreeuw en wantrouwen weg,

neem van me weg de nacht dat je wegging,

neem mijn bedrog weg,

neem mijn verdriet weg

haal het touw weg dat om mijn nek brandt,

neem de angst weg die je me gaf.

kun je de rest weghalen?

het is hetzelfde

als je herinneringen oud worden,

maar laat me alsjeblieft.

Uw warmte, uw medeplichtigheid,

je toewijding, je oprechtheid,

uw liefde, die mij ontvangt bij aankomst.

Die intense knuffel, die tranen,

dat geluksgevoel,

Ik geef de voorkeur aan die herinnering twintig keer,

laat het (laat het),

dat is van mij en nee, het is niet van jou.

Haal de middagen weg wanneer je niet arriveerde,

de scherpe pijn van je steken,

neem de smaak van afscheid weg,

neem die haat van me weg

neem dat leven van me af

neem die schaduw van uw bedrijf weg,

Neem de rancune weg die ik voor je had.

kun je de rest weghalen?

het is hetzelfde

als je herinneringen oud worden,

maar laat me alsjeblieft.

Uw warmte, uw medeplichtigheid,

je toewijding, je oprechtheid,

uw liefde, die mij ontvangt bij aankomst.

Die intense knuffel, die tranen,

dat geluksgevoel,

Ik geef de voorkeur aan die herinnering twintig keer,

laat het (laat het),

dat is van mij en nee, het is niet van jou.

Maar laat me alsjeblieft...

Uw warmte, uw medeplichtigheid,

je toewijding, je oprechtheid,

uw liefde, die mij ontvangt bij aankomst.

Die intense knuffel, die tranen,

dat geluksgevoel,

Ik geef de voorkeur aan die herinnering twintig keer,

laat het (laat het),

omdat je niet meer, je hoort niet bij mij.