Malgré tes sentiments - Lucienne Delyle

Il naviguait sur un trois-mâts

De Port-au-Prince à Panama

J'étais à lui comme une bête

Ce n'était pas un de chez nous

Et quand je priais à genoux

Que Dieu le garde des tempêtes

M’attirant vers le creux du lit

Dans ses bras chauds que le roulis

Berçait encore pour me plaire

Il m’embrassait pleine d'émoi

Et me disait coulant sur moi

Son regard pur comme l’eau claire

«Moi, j' crois pas au bon Dieu

Mais j' crois aux navires

Quand l’océan devient furieux

Tiens bon la barre et tourne et vire

Danse la gigue, hardi mon vieux

Y a pas d' raison pour qu’on chavire

Moi, j' crois pas au bon Dieu

Mais j' crois aux navires»

À chaque escale il débarquait

Et tout de suite sur le quai

Je frissonnais sous son étreinte

Cette nuit-là je l’attendais

Depuis des jours le vent grondait

J’avais le cœur rempli de crainte

Quand, faisant route vers le port

J’ai vu briller les feux du bord

De joie, j’ai cru verser des larmes

Je le voyais déjà sautant

Et me criant d’un air content

En se moquant de mes alarmes

«Moi, j' crois pas au bon Dieu

Mais j' crois aux navires»

Hélas, il n’est pas revenu

Une femme l’a retenu

Dans un village de la côte

On dit qu’elle a le cœur changeant

Et que, le soir, pour de l’argent

N’importe qui devient son hôte

Pour la garder toute pour lui

Il fait la fraude chaque nuit

Sur un rafiot de pacotille

Il paraît même, le damné

Qu’il ne craint pas de l’emmener

Le soir, au large des Antilles

Moi, je crois au bon Dieu

Mais pas aux navires

Quand un navire est par trop vieux

Y a rien d'étonnant qu’il chavire

Moi, je crois au bon Dieu

Mais pas aux navires !

Hij zeilde op een driemaster

Van Port-au-Prince naar Panama

Ik was van hem als een beest

Het was niet een van ons

En toen ik op mijn knieën bad

God red hem van de stormen

Me naar het bed trekken

In haar warme armen die rollen

Nog steeds gewiegd om mij te plezieren

Hij kuste me vol emotie

En vertelde me dat het over me heen stroomt

Haar blik zo puur als helder water

"Ik, ik geloof niet in de goede Heer

Maar ik geloof in schepen

Wanneer de oceaan gek wordt

Houd het roer vast en draai en draai

Dans de mal, stoutmoedige oude man

Er is geen reden voor ons om te kapseizen

Ik, ik geloof niet in de goede God

Maar ik geloof in schepen”

Bij elke tussenstop stapte hij uit

En direct aan de kade

Ik huiverde onder zijn omhelzing

Die nacht wachtte ik op hem

Dagenlang raasde de wind

Mijn hart was gevuld met angst

Wanneer, richting haven

Ik zag de lichten aan boord schijnen

Van vreugde, ik dacht dat ik tranen vergiet

Ik zag hem al springen

En vrolijk tegen me schreeuwen

Lachen om mijn alarmen

"Ik, ik geloof niet in de goede Heer

Maar ik geloof in schepen”

Helaas, hij kwam niet terug

Een vrouw hield hem vast

In een kustplaatsje

Ze zeggen dat ze een veranderend hart heeft

En dat 's avonds voor geld

Iedereen wordt zijn gastheer

Om het allemaal voor zichzelf te houden

Hij speelt elke avond vals

Op een rommelbak

Het lijkt zelfs, de verdoemden

Dat hij niet bang is om haar mee te nemen

Avond uit West-Indië

Ik, ik geloof in de goede God

Maar niet naar schepen

Als een schip te oud is

Geen wonder dat het kapseist

Ik, ik geloof in de goede God

Maar niet naar schepen!