Le Paradis Perdu —1941 - Lucienne Delyle

Vous ne pouvez pas savoir

Comme mon pauvre cœur est lourd

Pourtant je le sens ce soir

L’amour n’interdit pas l’amour

Le jeu recommence

Le printemps s’avance

Tout chante, c’est encor' mon tour

Rêves d’amour

Bonheurs trop courts

Ô paradis perdu !

Tendres espoirs

Bouquets d’un soir

Dont le parfum n’est plus

Le cœur cherche sans cesse

L'écho de sa jeunesse

Et chaque amour

Est un retour

Au paradis perdu !

Vous venez je ne sais d’où

J’ignore jusqu'à votre nom

Je vois que vos yeux sont doux

Mais votre voix ment-elle ou non?

Tant pis, je vous aime

L’amour, c’est moi-même

Qui meurt et renaît chaque jour

Je kunt het niet weten

Hoe zwaar is mijn arme hart

Toch voel ik het vanavond

Liefde verbiedt liefde niet

Het spel begint weer

De lente komt eraan

Alles zingt, het is nog steeds mijn beurt

dromen van liefde

Geluk te kort

O verloren paradijs!

tedere hoop

Boeketten voor één nacht

Wiens parfum is niet meer

Het hart is altijd op zoek

De echo van zijn jeugd

En elke liefde

Is een terugkeer

Naar het verloren paradijs!

Je komt van ik weet niet waar

Ik weet niet eens je naam

Ik zie dat je ogen zacht zijn

Maar liegt je stem of niet?

Jammer, ik hou van je

Liefde ben ik

Wie sterft en wordt elke dag opnieuw geboren?