La Valse Blonde — 1942 - Lucienne Delyle

Un volet s’est ouvert

Un nid s’est découvert

Une rose s'étale

Un oiseau sur un mur

Va lancer vers l’azur

Sa chanson matinale

Là-bas sur l’océan

Un petit bateau blanc

Sous sa voile, se penche

Tout est harmonieux

Et ce qui rend joyeux

Le matin d’un calme et beau dimanche

C’est la valse blonde

Que joue, sur le monde

Monsieur le Soleil

Villes et campagnes

Plaines et montagnes

Tout devient vermeil

Sur chaque décor, un rayon d’or

Descend lentement du firmament

Et ce don du ciel providentiel

Est un enchantement

Les garçons, les filles

Ont les yeux qui brillent

Car dès le réveil

Ils sont dans la ronde

De la valse blonde

Que joue le soleil

Dans chaque chemin creux

Les amants, deux par deux

Oublient qu’ils sont sur Terre

Le coq sur son clocher

Tout fier d'être perché

Semble fait de lumière

Dans le bistrot du port

Un piano joue très fort

Une ancienne romance

Et tous, jeunes et vieux

Regardant le ciel bleu

En riant savent bien que leur chance

Er is een luik geopend

Er is een nest ontdekt

Een roos verspreidt zich

Een vogel op een muur

Ga naar de azuurblauwe

Zijn ochtendlied

Daar op de oceaan

Een kleine witte boot

Onder haar sluier, lean

Alles is harmonieus

En waar word jij blij van

Op een rustige en mooie zondagochtend

Het is de blonde wals

Wat speelt, op de wereld

meneer de zon

Steden en platteland

Vlakten en bergen

Alles wordt rood

Op elk decor een gouden straal

Daal langzaam af van het firmament

En deze godsgeschenk

Is een betovering

jongens, meisjes

ogen hebben die stralen

Want zodra je wakker wordt

Ze zijn in de ronde

Van de blonde wals

Wat speelt de zon?

In elke holle weg

De geliefden, twee aan twee

Vergeet dat ze op aarde zijn

De haan op zijn toren

Erg trots om neergestreken te zijn

Lijkt gemaakt van licht

In de havenbistro

Een piano speelt erg luid

Een oude romantiek

En allemaal, jong en oud

Kijkend naar de blauwe lucht

Lachend goed weten dat hun geluk