L’orgue chantait toujours - Lucienne Delyle

Le bonheur naît bien souvent au hasard d’une rencontre

Dans un salon, dans un thé, dans un bar

Ou dans un car

Plus le décor est enchanteur

Et plus l’amour a de chaleur

Pour que le nôtre se démontre

On n’a pas eu besoin de fleurs

A la fin du jour, dans un vieux faubourg

Un orgue chantait l’amour

Un vieux d’autrefois tournait sans émoi

Son air de chevaux de bois

En écoutant sa rengaine

Tu t’es approché de moi

Le long du trottoir, sous le vent du soir

Berçant un fragile espoir

Nos deux cœurs plus lourds ont rêvé d’amour

Et l’orgue chantait toujours

Quand l’amour meurt

C’est aussi pour certains

Toute une histoire

Un vieux notaire inscrit sur parchemin

L’affreux destin

Quand nos deux cœurs ont décidé de reprendre leur liberté

On n’a pas noirci de grimoire

Tout simplement, on s’est quittés

En écoutant sa rengaine

Tu t’es éloigné de moi

Le long du trottoir, sous le vent du soir

J’ai vu s’envoler l’espoir

J’ai dit le cœur lourd

«Adieu, mon amour»

Et l’orgue chantait toujours

Geluk wordt vaak bij toeval geboren uit een ontmoeting

In een salon, in een theehuis, in een bar

Of in een bus

Hoe betoverender het decor

En hoe heter de liefde

Voor de onze om te demonstreren

We hadden geen bloemen nodig

Aan het eind van de dag, in een oude buitenwijk

Een orgel zong van liefde

Een oude man van lang geleden keerde zich zonder enige beweging om

Zijn air van houten paarden

Luisteren naar zijn deuntje

Je benaderde mij

Langs de stoep, onder de wind van de avond

Een fragiele hoop koesteren

Onze twee zwaardere harten hebben gedroomd van liefde

En het orgel zong nog steeds

wanneer liefde sterft

Het is ook voor sommigen

Het is een verhaal

Een oude notaris ingeschreven op perkament

Het verschrikkelijke lot

Toen onze twee harten besloten om hun vrijheid terug te krijgen

We hebben geen grimoire zwart gemaakt

We zijn net uit elkaar gegaan

Luisteren naar zijn deuntje

Je liep van me weg

Langs de stoep, onder de wind van de avond

Ik zag de hoop wegvliegen

zei ik met pijn in het hart

"Vaarwel mijn liefste"

En het orgel zong nog steeds