José le caravanier - Lucienne Delyle

Sous le ciel mexicain

Dont le soleil a les reflets de la gentiane

Et dont le vent a le parfum

De la savane

Descendants des montagnes

On voit parfois venir d'étranges caravanes

Que dirige un beau cavalier

Vers la vallée

José le caravanier

Sur les monts ensoleillés

Se détache à l’horizon

Suivi de ses compagnons

On le voit dans le matin

Prendre les petits chemins

Tout en chantant ce refrain

Que son cheval connaît bien

J’aime le vent qui m’arrête

J’aime la pluie qui me fouette

J’aime le soleil si chaud

Qui vient me brûler la peau

Et je vais à l’aventure

A travers la nature

En n’ayant d’autre loi

Que ma loi

Trottant du matin au soir

Monté sur mon cheval noir

Ainsi s’en allait José

José le caravanier

Quand après bien des jours

De longs voyages il s’en revenait vers la ville

Les filles s’approchaient de lui

Tendres et dociles

Mais délaissant tous ces bonheurs trop courts

Et ces amours par trop faciles

Son cœur n’avait qu’un seul désir

Toujours partir

Mais un jour dans la vallée

José le caravanier

Rencontra sur son chemin

La fille d’un vieil indien

Sa robe aux mille couleurs

Dissimulant ses rondeurs

Se balançait dans le vent

Au gré de son corps troublant

«J'aime ton petit visage

J’aime aussi ton air sauvage

J’aime ton regard si chaud

Et le doux grain de ta peau

Et je t’offre l’aventure

A travers la nature

Tu n’auras d’autre loi

Que ma loi»

Depuis ce jour, l’on peut voir

Trottant sur le cheval noir

La fille au teint basané

Bien serrée contre José

José le caravanier

Onder Mexicaanse luchten

Wiens zon glinstert van gentiaan

En wiens wind de geur heeft

Van de savanne

Afstammelingen van de bergen

Soms zie je vreemde caravans aankomen

Wat leidt een knappe ruiter?

Op weg naar de vallei

José de karavaan

Op de zonnige bergen

Staat aan de horizon

Zijn metgezellen volgen

We zien het in de ochtend

Neem de kleine paden

Terwijl je dit refrein zingt

Dat zijn paard goed weet

Ik hou van de wind die me tegenhoudt

Ik hou van de regen die me slaat

Ik hou van de zon zo heet

Wie komt er om mijn huid te verbranden

En ik ga op avontuur

door de natuur

Door geen andere wet te hebben

dat mijn wet

Draf van 's morgens tot' s avonds

Gemonteerd op mijn zwarte paard

Zo ging José

José de karavaan

Wanneer na vele dagen

Van lange reizen keerde hij terug naar de stad

De meisjes benaderden hem

Teder en volgzaam

Maar het opgeven van al dit geluk te kort

En deze liefdes die te gemakkelijk zijn

Zijn hart had maar één verlangen

ga altijd weg

Maar op een dag in de vallei

José de karavaan

Onderweg ontmoet

De dochter van een oude indiaan

Haar jurk van duizend kleuren

Haar rondingen verbergen

zwaaiend in de wind

Volgens haar verontrustende lichaam

"Ik hou van je kleine gezicht

Ik hou ook van je wilde look

Ik hou van je blik zo warm

En de zachte korrel van je huid

En ik geef je het avontuur

door de natuur

U zult geen andere wet hebben

dat mijn wet"

Vanaf die dag kan men zien

Drafen op het zwarte paard

Het donkere meisje

Strak tegen José

José de karavaan