Bistrot - Lucienne Delyle

Quand tu iras à Paris, je te donnerai un mot

Que tu voudras bien porter à mon petit bistrot

C’est là-bas, rappelle-toi, qu’on s’est connu, lui et moi

Ce jour-là, son coeur m’a fait le plus beau des cadeaux

Ce bistrot plein de fumée et pas fier pour un sou

Etait habillé de joie pour tous nos rendez-vous

Dans les rires et les cris, notre amour vivait sa vie

C’est fou comme on était bien, si bien, car entre nous

Nous avions tous deux peu d’argent

Mais devant un verre de vin blanc

Nos deux coeurs dansaient sans arrêt au bal du printemps

Je revois ce bal des beaux jours

J’entends cette java d’amour

Qu’un accordéon sans façon égrenait toujours

Et puis, je n’sais pas pourquoi un jour, il est parti

En emportant dans ses mains un coin d’mon paradis

Il ne m’a jamais écrit et depuis mon coeur s’ennuie,

Seule comme une enfant perdue, perdue loin de Paris

Quand tu iras à Paris, donne-lui ce petit mot

Car mon coeur garde l’espoir qu’il reviendra bientôt

Si l’amour qu’il a pour moi est le même qu’autrefois

Mon coeur devra son bonheur à mon petit bistrot

Si l’amour qu’il a pour moi est le même qu’autrefois

Mon coeur devra son bonheur à mon petit bistrot

Si l’amour qu’il a pour moi est le même qu’autrefois

Mon coeur devra son bonheur à mon petit bistrot

Als je naar Parijs gaat, zal ik je een briefje geven

Die je mee zou willen nemen naar mijn kleine bistro

Het was daar, weet je nog, dat we elkaar ontmoetten, hem en ik

Die dag gaf haar hart me het grootste geschenk

Deze pub vol rook en niet trots op een cent?

Was gekleed in vreugde voor al onze dates

In gelach en geschreeuw leefde onze liefde haar leven

Het is gek hoe goed we waren, zo goed, want tussen ons

We hadden allebei weinig geld

Maar voor een glas witte wijn

Onze twee harten dansten non-stop op het lentebal

Ik zie weer deze bal van de mooie dagen

Ik hoor deze liefde java

Dat er nog steeds een onfatsoenlijke accordeon aan het spelen was

En toen, ik weet niet waarom hij op een dag wegging

Door in zijn handen een hoek van mijn paradijs te dragen

Hij heeft me nooit geschreven en sindsdien verveelt mijn hart zich,

Alleen als een verloren kind, ver van Parijs verloren

Als je naar Parijs gaat, geef hem dan dit briefje

Want mijn hart blijft hopen dat het snel terug zal zijn

Als de liefde die hij voor mij heeft dezelfde is als voorheen

Mijn hart zal zijn geluk te danken hebben aan mijn kleine bistro

Als de liefde die hij voor mij heeft dezelfde is als voorheen

Mijn hart zal zijn geluk te danken hebben aan mijn kleine bistro

Als de liefde die hij voor mij heeft dezelfde is als voorheen

Mijn hart zal zijn geluk te danken hebben aan mijn kleine bistro