Paris tour Eiffel - Lucienne Boyer

Lorsqu’on nous demande ce que c’est: Paris,

On répond toujours l'Étoile, les Tuileries

Le Bois de Boulogne, le Bois de Vincennes,

Les petites boutiques des quais de la Seine,

D’autres, plus sérieux, disent sans hésiter

C’est la petite Roquette ou bien c’est la Santé,

C’est les grands boulevards, Pigalle, l’Opéra,

Mais ne les croyez-pas.

Paris, mais c’est la Tour Eiffel

Avec sa pointe qui monte au ciel

Qu’on la trouve laide, qu’on la trouve belle,

Y a pas d’Paris sans Tour Eiffel.

On la débine, on la charrie,

Pourtant, partout ce n’est qu’un cri:

Paris ne serait pas Paris sans elle

Paris, mais c’est la Tour Eiffel.

Il faut dire que beaucoup de Parisiens

Ne connaissent la Tour que par leurs petit cousins

Ou alors par le vieil oncle à héritage,

Qu’est monté à pied jusqu’au troisième étage.

Ah !

dit-il, c’est beau, c’est merveilleux, Madame,

Quand on est là-haut, on peut voir tout Paname,

Et le Parisien se dit: tiens, tiens, tiens,

J’irai la voir demain.

Paris, mais c’est la Tour Eiffel

Avec sa pointe qui monte au ciel

Qu’on la trouve laide, qu’on la trouve belle,

Y a pas d’Paris sans Tour Eiffel.

Mais je suis fier comme Artaban.

Paris ne serait pas Paris sans elle,

Paris, mais c’est la Tour Eiffel.

Un jour une jeune et belle Américaine

Voulut voir Paris et les bords de la Seine.

Elle visita les monuments, les musées

Les grands magasin, les rues et les cafés,

Mais, voilà qu’un soir, elle rencontra l’amour

Et maintenant quand on lui demande à son tour

Quel est votre avis sur Paris, franchement:

Elle dit en rougissant

Paris, mais c’est la Tour Eiffel

Avec sa pointe qui monte au ciel

La Tour de Pise, la Tour de Nesle,

La Tour de Londres sont bien moins belles.

On est toujours sûr avec elle

De monter jusqu’au septième ciel.

Paris ne serait pas Paris sans elle

Avec sa pointe qui monte au ciel.

Als ons wordt gevraagd wat het is: Parijs,

We beantwoorden altijd de Ster, de Tuilerieën

Het Bois de Boulogne, het Bois de Vincennes,

De winkeltjes aan de oevers van de Seine,

Anderen, serieuzer, zeggen zonder aarzeling

Het is kleine Rocket of het is gezondheid,

Het zijn de Grands Boulevards, Pigalle, de Opera,

Maar geloof ze niet.

Parijs, maar het is de Eiffeltoren

Met de punt die naar de hemel stijgt

Dat we haar lelijk vinden, dat we haar mooi vinden,

Er is geen Parijs zonder de Eiffeltoren.

We debine het, we dragen het,

Overal is het echter slechts een kreet:

Parijs zou Parijs niet zijn zonder haar

Parijs, maar het is de Eiffeltoren.

Het moet gezegd dat veel Parijzenaars

Ken de Toren alleen van hun kleine neven

Of door de oude oom met erfenis,

Wat liep naar de derde verdieping.

Ah!

hij zei, het is prachtig, het is geweldig, Madame,

Als je daarboven bent, kun je heel Paname zien,

En de Parijzenaar zegt tegen zichzelf: hier, hier, hier,

Ik ga morgen naar haar toe.

Parijs, maar het is de Eiffeltoren

Met de punt die naar de hemel stijgt

Dat we haar lelijk vinden, dat we haar mooi vinden,

Er is geen Parijs zonder de Eiffeltoren.

Maar ik ben trots als Artaban.

Parijs zou Parijs niet zijn zonder haar,

Parijs, maar het is de Eiffeltoren.

Op een dag een jonge en mooie Amerikaan

Wilde Parijs en de oevers van de Seine zien.

Ze bezocht monumenten, musea

Warenhuizen, straten en cafés,

Maar op een avond vond ze liefde

En nu wanneer teruggevraagd

Wat is uw mening over Parijs, eerlijk gezegd:

Ze zegt blozend

Parijs, maar het is de Eiffeltoren

Met de punt die naar de hemel stijgt

De toren van Pisa, de toren van Nesle,

De Tower of London is veel minder mooi.

Bij haar zijn we altijd veilig

Om naar de zevende hemel te stijgen.

Parijs zou Parijs niet zijn zonder haar

Met de punt die naar de hemel stijgt.