Lo Sai Chi Sono - Luchè, COCO

Quelli come noi

Non si fidano mai

Non ci credono mai, ma sai

Volevo chiederti ma lo sai chi sono?

Almeno sai chi sono?

Dimmelo mo e

Quelli come noi

Non si lasciano mai

Non dimenticano mai, ma sai

Volevo chiederti ma lo sai chi sono?

Almeno, almeno

Vorrei dirti qualcosa ma so che mentirei

E ciò che mi distrugge è che so che mi credi

Adesso sei da sola ed io in giro da ieri

Le sto provando tutte per dirti che ci sei

Ma non so se ti amo come volevo amarti

O se forse mo' ci amiamo come credono gli altri

Lo capirò prima o poi ma tu credi in noi e non in te

Lo sai non è affatto facile convincerti

Che lo sto facendo anche per noi sai

Ma continuo a perdermi e tu a riprendermi

E non so come fai a non arrenderti

Cosa ci faccio qui?

Sai non ho un piano B

Sono due anni ormai che volevo chiederti

Lo sai chi sono?

Quelli come noi

Non si fidano mai

Non ci credono mai, ma sai

Volevo chiederti ma lo sai chi sono?

Almeno sai chi sono?

Dimmelo mo e

Quelli come noi

Non si lasciano mai

Non dimenticano mai, ma sai

Volevo chiederti ma lo sai chi sono?

Almeno, almeno

Ho perso la mia identità, non credo alla mia verità

Vorrei che un proiettile mi bucasse la testa ad alta velocità

Sentirei meno dolore, la pioggia che scorre, scorre

Se sapessi dov'è il paradiso, potrei scavalcare le porte

Mi hanno sempre detto non scappare

Devi combattere se vuoi cambiare

Ma io combatto da quando son nato

È un restare a galla sotto un temporale

Nessuno ha sentito il mio grido d’aiuto

Ho lanciato segnali, segnali, segnali

C'è una linea che dice ho vissuto

Ed è l’unione di tutti i miei tagli

Volevamo diventare grandi senza mai contaminarsi

Pronti a lottare ma senza sporcarsi

Col sogno di essere ricordati

La povertà, lanciarci le pietre e poi ridere

Correre, ridere e correre

Ci sentivamo protetti, ci sentivamo innocenti

Mi siedo per terra ho gli occhi chiusi, vedo tantissime cose

Un prato verde, tutti sorridono, è una bella giornata di sole

C'è mia madre senza le catene, c'è mio padre sereno e distratto

C'è mia sorella che sente le urla

Gli applausi, la grinta di stare su un palco

Vorrei che il tempo si fermasse

In una foto con tutta la gente che amo

La nostra vita, il nostro film, il nostro quadro

Ho paura di restare solo senza le loro voci al mio fianco

Vorrei dire che vi voglio bene ma non vorrei mai dirvi ciao (mai)

Ho solo un giro di chitarra stasera e un grande senso di colpa stasera

Penso a chi si è rassegnato in un mondo che premia sempre qualcun altro

Portami dove eravamo felici, dove nessuno ha il coraggio

Dove chi muore rinasce, sotto il segno della pace

Dove l’aria sa di gentilezza, dove il cielo si confonde col mare

Il profumo che ci accarezza, dove chiunque è immortale

Dove il mio amore bastava e c’era un carillon che suonava

Dove un bambino ballava e la musica ci accompagnava

Dove siam tutti eccezioni, dove non esistono tentazioni

Dove si può costruire qualcosa anche amando senza le istruzioni

Sarò soltanto un’immagine, solo un’immagine, sarò soltanto un’immagine

Non ti lascerò mai abbandonarmi

Tu sei l’unica voce che mi difende

Sei l’unico che mette l’anima e lo fa ancora per me

Sei l’unico che mi vede ancora come arte

Sei l’unico che mi usa per uno scopo nobile

So che a volte mi odi per come mi comporto con gli altri

Sembra tutto facile per loro ma io ti faccio soffrire apposta

Perché solo quando soffri sei capace di dire la verità

E di entrare in contatto con te stesso

E quando hai voglia di girarmi le spalle

Ricorda chi sono davvero

Tu lo sai chi sono

Degenen zoals wij

Ze vertrouwen nooit

Ze geloven het nooit, maar weet je?

Ik wilde het je vragen, maar weet je wie ik ben?

Weet je eigenlijk wel wie ik ben?

Vertel me mo en

Degenen zoals wij

Ze gaan nooit uit elkaar

Ze vergeten nooit, maar weet je

Ik wilde het je vragen, maar weet je wie ik ben?

Tenminste, tenminste

Ik zou je iets willen vertellen, maar ik weet dat ik zou liegen

En wat me kapot maakt, is dat ik weet dat je me gelooft

Nu ben je alleen en ik ben er sinds gisteren

Ik probeer ze allemaal om je te vertellen dat je er bent

Maar ik weet niet of ik van je hou zoals ik van je wilde houden

Of misschien houden we van elkaar zoals anderen geloven

Ik zal het vroeg of laat begrijpen, maar je gelooft in ons en niet in jou

Je weet dat het helemaal niet gemakkelijk is om je te overtuigen

Ik doe het ook voor ons, weet je

Maar ik blijf verdwalen en jij neemt me terug

En ik weet niet hoe je niet opgeeft

Wat doe ik hier?

Je weet dat ik geen plan B heb.

Ik wil je al twee jaar vragen

Weet u wie ik ben?

Degenen zoals wij

Ze vertrouwen nooit

Ze geloven het nooit, maar weet je?

Ik wilde het je vragen, maar weet je wie ik ben?

Weet je eigenlijk wel wie ik ben?

Vertel me mo en

Degenen zoals wij

Ze gaan nooit uit elkaar

Ze vergeten nooit, maar weet je

Ik wilde het je vragen, maar weet je wie ik ben?

Tenminste, tenminste

Ik ben mijn identiteit kwijt, ik geloof mijn waarheid niet

Ik wou dat een kogel met hoge snelheid mijn hoofd zou doorboren

Ik zou minder pijn voelen, de regen die stroomt, stroomt

Als ik wist waar de hemel is, zou ik over de deuren kunnen stappen

Ze zeiden altijd dat ik niet weg moest rennen

Je moet vechten als je wilt veranderen

Maar ik vecht al sinds mijn geboorte

Het blijft drijven in een onweersbui

Niemand hoorde mijn schreeuw om hulp

Ik heb signalen, signalen, signalen uitgezonden

Er is een regel die zegt dat ik heb geleefd

En het is de unie van al mijn bezuinigingen

We wilden opgroeien zonder ooit besmet te raken

Klaar om te vechten maar zonder vies te worden

Met de droom om herinnerd te worden

Armoede, stenen naar ons gooien en dan lachen

Rennen, lachen en rennen

We voelden ons beschermd, we voelden ons onschuldig

Ik zit op de grond met mijn ogen dicht, ik zie zoveel dingen

Een groen gazon, iedereen lacht, het is een mooie zonnige dag

Daar is mijn moeder zonder de kettingen, daar is mijn vader kalm en afgeleid

Daar is mijn zus die het geschreeuw hoort

Het applaus, de vastberadenheid om op het podium te staan

Ik wou dat de tijd zou stoppen

Op een foto met alle mensen van wie ik hou

Ons leven, onze film, ons schilderij

Ik ben bang om alleen te zijn zonder hun stemmen aan mijn zijde

Ik zou willen zeggen dat ik van je hou, maar ik zou nooit hallo willen zeggen (nooit)

Ik heb alleen een gitaarronde vanavond en veel schuldgevoelens vanavond

Ik denk aan degenen die zich hebben neergelegd bij een wereld die altijd iemand anders beloont

Breng me waar we gelukkig waren, waar niemand de moed heeft

Waar degenen die sterven worden herboren, onder het teken van vrede

Waar de lucht naar vriendelijkheid ruikt, waar de lucht samenvloeit met de zee

Het parfum dat ons streelt, waar iedereen onsterfelijk is

Waar mijn liefde genoeg was en er een muziekdoos speelde

Waar een kind danste en de muziek ons ​​vergezelde

Waar we allemaal uitzonderingen zijn, waar geen verleidingen zijn

Waar je iets kunt bouwen, zelfs door lief te hebben zonder instructies

Ik zal alleen een afbeelding zijn, alleen een afbeelding, ik zal alleen een afbeelding zijn

Ik laat je nooit bij me weggaan

Jij bent de enige stem die mij verdedigt

Jij bent de enige die zijn ziel erin stopt en het nog steeds voor mij doet

Jij bent de enige die mij nog als kunst ziet

Jij bent de enige die mij gebruikt voor een nobel doel

Ik weet dat je me soms haat om hoe ik me bij anderen gedraag

Het lijkt allemaal makkelijk voor hen, maar ik laat je expres lijden

Want alleen als je lijdt, kun je de waarheid vertellen

En om in contact te komen met jezelf

En als je zin hebt om me de rug toe te keren

Onthoud wie ik echt ben

Je weet wie ik ben