Wio, antenas y pijamas - Love Of Lesbian

Wio, siempre me viene ese ruido a las diez menos cuarto

Cuando vienen esas ondas de manera puntual

Oigo radios clandestinas en un coctel agradable de noticias

Menos las tuyas

Wio, sé que la culpa la tiene esa antena gigante

La instalaron sin permiso y me hace el alma estallar

Al igual me he vuelto loco y a mi edad me ha dado por oir mil voces

Si acerco el oído, no podré escuchar el mar

¿No ves?

Tan solo aquel ruido que aceptamos por verdad

¿Y si el ruido es todo lo que sé?

Un ruido que hasta el silencio ve

Huyamos hoy, antes de las diez

Si huimos hoy, no enloqueceré

Wio, constelaciones de gente como un planetario

Vecindarios que se ignoran en sistema dual

Parabólicos y obsesos que en la noche se sinceran y se crecen

¡Qué valientes!

Wio, alguien desde una terraza ha gritado «te amo»

Una suave interferencia, culpa al viento solar

Un poema embotellado que en estéreo ha aterrizado en mi inconsciente

Y sé… Si acerco el oído no va a aparecer el mar

¿No ves?

Tan solo aquel ruido que aceptamos por verdad

¿Lo ves?

Si somos dos islas en un mar que es gris ciudad

Di quién, ¿quién de los dos se atreverá a nadar?

¿Y si el ruido es todo lo que sé?

Un ruido que hasta el silencio ve

Huyamos hoy, antes de las diez

Si huimos hoy, no enloqueceré

Wio, dat geluid komt bij mij altijd om kwart voor tien

Wanneer die golven stipt komen

Ik hoor underground radio's bij een leuke nieuwscocktail

min de jouwe

Wio, ik weet dat de fout bij die gigantische antenne ligt

Het is zonder toestemming geïnstalleerd en het laat mijn ziel ontploffen

Misschien ben ik gek geworden en ben ik op mijn leeftijd begonnen met het horen van duizend stemmen

Als ik mijn oor dichtdoe, kan ik de zee niet horen

Zie je niet?

Alleen dat geluid dat we voor waarheid accepteren

Wat als lawaai alles is wat ik weet?

Een geluid dat zelfs de stilte ziet

Laten we vandaag wegrennen, voor tien uur

Als we vandaag weglopen, zal ik niet in paniek raken

Wio, sterrenbeelden van mensen als een planetarium

Buurten die worden genegeerd in het duale systeem

Parabolisch en geobsedeerd die 's nachts oprecht zijn en groeien

Hoe moedig!

Wio, iemand vanaf een terras riep "I love you"

Een zachte interferentie, geef de zonnewind de schuld!

Een gebotteld gedicht dat in stereo in mijn onbewuste is beland

En ik weet... Als ik mijn oor dichtdoe, zal de zee niet verschijnen

Zie je niet?

Alleen dat geluid dat we voor waarheid accepteren

Je ziet het?

Als we twee eilanden zijn in een zee die grijs is van de stad

Zeg wie, welke van de twee zal durven zwemmen?

Wat als lawaai alles is wat ik weet?

Een geluid dat zelfs de stilte ziet

Laten we vandaag wegrennen, voor tien uur

Als we vandaag weglopen, zal ik niet in paniek raken