Psiconautas - Love Of Lesbian

Cobaya mental

A quien todo el mundo daba

Por muerto incluso tú

Al resucitar se dio cuenta que salía

Del parking de un hospital

Su madre conducía

Con sonrisa Prozac

El hermano andaba inquieto

En el asiento de atrás:

Hiperactividad

¡Qué despertar!

¡Qué insolente es la mañana

Que nos regala el Sol!

Tanto quiero probar

Que ni en mil vidas podría

Saciar mi sed de acción

Y justo aquel instante

Un recuerdo volvió

Aquella nebulosa de

La noche anterior

Con su brindis fatal:

Porque el amor, como el arte

Es una droga aparte

Que tomas sin saber que te dan

Dan, dan, dan…

Por ser valiente y besarte

Un segundo antes

Y que vuelvas a mi boca a por más

Más, más, más…

Que la suerte nos acompañe al son

Y por pedir que tenga conversación

Blandas, fuertes, fiera o avestruz

Valiente o cobarde te recetarán

La Vida Química

Puede pasar que la vida en lugar de un

Poema te pida un blues

O puedes tirar unas gotas en el cava

De tu rehabilitación

Y enviar a tu familia al espacio exterior

Con gatos delirando viendo Súper Ratón

El padre dijo: «¡Psicodelia!»

y luego brindó

Porque esta vida debacle

Sea media parte

De un todo que te dé mucho más

Más, más, más…

Que los amigos de antes

Sean de ahora y siempre

Y no nos fallen más por detrás

No hay más, no hay más

Sin despedirse de nadie se largó de casa

Así es un kamikaze mental

Si hay plan, mal plan

En un adicto no verás dispersión

Hay constancia y mucha dedicación

Puede, puede que un día seas tú

Otro especialista en la medicación

Que no es trascendental

La vida es química

Sí, tú ya solo sientes que

Esto acaba de empezar

Creció la burbuja de tu idea

Y grita: «¡Atrás!

¡Va a estallar!

¡Va a estallar!

¡Basta ya!

Todo va a estallar»

Camino en suelo blando

Hacia el altar, a paso lunar

¿Soy real o inventado?

Puedo redoblarme en el viaje astral

Ser mi sherpa ilegal, duplicarme en pecado

Frente a aquel negro abismo en el espacio

Intuimos que podríamos saltar

Nos vimos tan capaces de saltar

¡Sabía que podríamos saltar!

Sí, ya soy zona extraña

Entre deseo y santidad

La ciudad soñada, de utopía capital

Y quiero más, quiero más, dame más

Quiero ir más allá…

geest cavia

Aan wie iedereen gaf

Zelfs voor jou dood

Bij reanimatie realiseerde hij zich dat hij wegging

Vanaf de parkeerplaats van een ziekenhuis

zijn moeder reed

Met Prozac-glimlach

De broer was rusteloos

Op de achterbank:

hyperactiviteit

Wat een ontwaken!

Hoe brutaal is de ochtend

Wat geeft de zon ons?

Ik wil zo veel proberen

Dat niet eens in duizend levens zou kunnen

Les mijn dorst naar actie

En precies dat moment

er kwam een ​​herinnering terug

die nevel van

De vorige nacht

Met zijn fatale toast:

Want liefde is net als kunst

Het is een apart medicijn

Wat neem je zonder te weten wat ze je geven?

Geef, geef, geef...

Om dapper te zijn en je te kussen

een seconde eerder

En dat je terugkomt naar mijn mond voor meer

Meer meer meer…

Moge het geluk met ons zijn op het geluid

En voor het vragen om een ​​gesprek te hebben

Zacht, sterk, fel of struisvogel

Dapper of laf zullen ze je voorschrijven

Het chemische leven

Het kan gebeuren dat het leven in plaats van een

Gedicht vraag je om een ​​blues

Of je kunt een paar druppels in de cava gooien

van je revalidatie

En stuur je familie naar de ruimte

Met katten die uit zijn op Super Mouse

De vader zei: "Psychedelia!"

en dan geroosterd

Omdat dit levensdebacle

half deel zijn

Van een geheel dat je veel meer geeft

Meer meer meer…

Die vrienden van vroeger

Wees van nu en altijd

En laat ons niet meer van achteren in de steek

Er is niet meer, er is niet meer

Zonder iemand gedag te zeggen, verliet hij het huis

Zo ziet een mentale kamikaze eruit

Als er een plan is, slecht plan

Bij een verslaafde zie je geen verspreiding

Er is doorzettingsvermogen en veel toewijding

Mei, mag jij op een dag zijn

Andere medicatie specialist

die niet transcendentaal is

het leven is chemie

Ja, dat voel je alleen

dit is net begonnen

De bubbel van jouw idee groeide

En roept: “Terug!

Het gaat ontploffen!

Het gaat ontploffen!

Al genoeg!

Alles gaat ontploffen»

pad op zachte grond

Naar het altaar, in een maantempo

Ben ik echt of verzonnen?

Ik kan verdubbelen op astraal reizen

Wees mijn illegale sherpa, verdubbel de zonde

Geconfronteerd met die zwarte afgrond in de ruimte

We voelden dat we konden springen

We zagen elkaar zo in staat om te springen

Ik wist dat we konden springen!

Ja, ik ben al een vreemde zone

Tussen verlangen en heiligheid

De droomstad, van de hoofdstad utopia

En ik wil meer, ik wil meer, geef me meer

Ik wil verder gaan...