Nada - Love Of Lesbian

Tragaluz, ventana abierta

Empiezo a observar a los ancianos del principal

Están bailando cuando él pide hablar

«¿Y si yo, después de hacerse la oscuridad

Espero poder ver esa luz

La que te anuncia que es el acto final?

¿Y si no se abre el telón, y todo se apaga?

Sería absurdo, como llegar a un hotel con puertas cerradas

Ni bienvenidas… nada… nada

¿Seré capaz de poderte avisar?

Como el ruido sin aire, ¿qué haré?»

«Nada.

Resignarte sin más

Son así los ciclos de soledad.»

Tragaluz.

Y esa ventana que da a un mundo exterior

Sigue cerrada por semanas

Y al fin nos encontramos de manera casual

Y al preguntar si está más animada

Inspira y dice que al irse él entraron tinieblas

Son mudas, densas

Y es que incluso al abrir, ventanas y mantas

O debajo de las sábanas… nada… nada…

La nada un rey que le prohíbe chillar

Justo en aquel instante callé

Nada es lo que dije

Si en mi generación el «para siempre»

Es «casi» y en «nada"se quedó

Ya no hubo un encuentro más

Creí que ahora vivía con un familiar

Y no, los vi en dos mil portadas

Fue un caso singular

Leí que se llevaron cien millones de un banco, y sí

La cámara blindada brilló

Y todo había salido genial

Quién sabe dónde andarán…

dakraam, open raam

Ik begin de oudsten van de directeur te observeren

Ze dansen als hij vraagt ​​om te spreken

"En als ik, in het donker

Ik hoop dat ik dat licht kan zien

Degene die je aankondigt dat het de laatste act is?

Wat als het gordijn niet opengaat en alles donker wordt?

Het zou absurd zijn, zoals aankomen in een hotel met gesloten deuren

Geen welkom... niets... niets

Zal ik u kunnen informeren?

Zoals geluid zonder lucht, wat moet ik doen?

"Ieder.

ontslag nemen zonder verder oponthoud

Zo zijn de cycli van eenzaamheid."

Dakraam.

En dat raam dat uitkijkt op een buitenwereld

Het is nog weken dicht

En eindelijk ontmoetten we elkaar bij toeval

En als je vraagt ​​of ze meer geanimeerd is

Adem in en zeg dat toen hij wegging, duisternis binnenkwam

Ze zijn stom, dicht

En het is dat zelfs bij het openen, ramen en dekens

Of onder de lakens...niets...niets...

Het niets dat een koning hem verbiedt te schreeuwen

Net op dat moment hield ik mijn mond

niets is wat ik zei

Als in mijn generatie de "voor altijd"

Het is «bijna» en in «niets» is het gebleven

Er was geen vergadering meer

Ik dacht dat ik nu bij een familielid woonde

En nee, ik zag ze op tweeduizend covers

Het was een uniek geval

Ik las dat ze honderd miljoen van een bank namen, en ja

De kluis scheen

En alles was goed gekomen

Wie weet waar ze heen gaan...