El hambre invisible - Love Of Lesbian

En mi Corea Mental, hay un bloqueo bestial

Y desde mi ciudad, solo a veces recuerdo a mi Sur

Así es mi identidad, muñecas rusas que no acaban jamás

Un laberinto irreal, donde solo una voz me guió, eras tú

Querías mostrarme al exterior

Tú ilusionista, un gran error

Dijiste «nadie escucha aquí, y aún menos nos ven

Si siguen ignorándonos van a saber

Que un día atacaremos en forma de alud

¿Por qué nos cuesta tanto cambiar de actitud?»

Y generé más tensión, y me hice nudos de inaudita opresión

Cuando empecé a notar, un deseo inhumano hacia ti

Busqué las ganas y también un plan

Romper mis diques de seguridad

Pero antes de decidirme a hablar

Elegía un vuelo raso para huir de tu radar

Mi mecanismo de horror, volvió a engullir mi tensión

Intuyo que si hablo va a ser de una vez

Y tanto que he aguantado así, no lo haré bien

No pongo de mi parte ni aporto más luz

¿por qué me cuesta tanto cambiar de actitud?

Como un sueño fractal, quisiera explosionar

Millones de sonidos que pudieran ampliarte un «gracias»

Sería un gran paso más, para la humanidad

Mostrar mi cara oculta a los demás

Ser actitud.

Ser actitud.

Más actitud

Es como cuando sueñas que nadie te ve

Y sigues dando pistas, por si alguna vez…

Y sé que no funcionará si estamos sin ser

El hambre invisible en su escudo de piel

In mijn mentale chorea zit een beestachtig blok

En van mijn stad, alleen herinner ik me soms mijn Zuid

Dit is mijn identiteit, Russische poppen die nooit eindigen

Een onwerkelijk labyrint, waar slechts één stem me leidde, dat was jij

je wilde me buiten laten zien

Jij illusionist, een grote fout

Je zei "niemand luistert hier, laat staan ​​ons zien"

Als ze ons blijven negeren, zullen ze het weten

Dat we op een dag zullen aanvallen in de vorm van een lawine

Waarom is het zo moeilijk voor ons om onze houding te veranderen?”

En ik genereerde meer spanning, en ik knoopte mezelf vast met ongehoorde onderdrukking

Toen ik begon op te merken, een onmenselijk verlangen naar jou

Ik zocht het verlangen en ook een plan

Breek mijn veiligheidsdijken

Maar voordat ik besluit te spreken

Ik koos een lage vlucht om van je radar te ontsnappen

Mijn mechanisme van horror, keerde terug om mijn spanning te verzwelgen

Ik voel dat als ik spreek, het een keer zal zijn

En zolang ik het zo volhoud, zal ik het niet goed maken

Ik doe mijn deel niet en geef ook niet meer licht

Waarom is het zo moeilijk voor mij om mijn houding te veranderen?

Als een fractal-droom zou ik willen ontploffen

Miljoenen geluiden die een "dankjewel" kunnen versterken

Het zou nog een grote stap zijn, voor de mensheid

Laat mijn verborgen gezicht aan anderen zien

houding zijn.

houding zijn.

meer houding

Het is alsof je droomt dat niemand je ziet

En je blijft hints geven, voor het geval dat...

En ik weet dat het niet zal werken als we zonder zijn

De onzichtbare honger in zijn huidschild