1999 - Love Of Lesbian

Hasta aquí llego el ritual

de enfados y canibalismo estúpido.

Son demasiadas horas en vela

y nada que decir.

Descansamos nuestra espalda

en las persianas bien cerradas

tú y yo anémicos

y a cada parpadeo calmado

intentamos dormir.

Terapias mal llevadas sin nadie

que mediara por dos histéricos.

Mis gritos envasados al vacío

reventaron al fin.

Y ahora congelo cada instante

sabiendo de antemano

que son los últimos

la noche que el 99

llegó hasta abril.

Ya no hay ganas

de seguir el show

ni de continuar fingiendo

sólo quiero ser espectador

relax, entertainment.

Me pregunto

quién pensó el guión

debe estar bastante enfermo.

Fue el estreno

de un gran director

le caerán mil premios…

…Y al subir al taxi

mis palabras

son vapor de cristal.

Y me dejo el alma

cuando escribo en la ventana

«que sea cierto el jamás»

¡Oh, cállate!

Y ahora relájate

ella lo lleva bien

está aliviada, ¿ves?.

Todo ha acabado bien.

Te dice «fíjate

mira mis manos, ¿ves?

no pesan nada, ¿ves?

están flotando ¿ves?»

Putas ganas

de seguir el show

y de continuar mintiendo

y en un travelling algo veloz

sale un «fin"en negro.

Me pregunto

quién pensó el guión

debe estar bastante enfermo.

Fue el estreno

de un gran director

le caerán mil premios.

Y a medias del viaje

callo a gritos

que no quieras bajar.

Y pierdo la conciencia

cuando escucho como dices

«que sea cierto el jamás»

¡Oh, muérete!

Tot zover het ritueel

van woede en stom kannibalisme.

Er zijn te veel uren wakker

en niets te zeggen.

we rusten onze rug

op de luiken goed gesloten

jij en ik bloedarmoede

en bij elke kalme knippering

we proberen te slapen

Slecht beheerde therapieën zonder iemand

gemedieerd door twee hysterici.

Mijn vacuüm verpakt geschreeuw

ze barsten uiteindelijk.

En nu bevries ik elk moment

van tevoren weten

wat zijn de laatste?

de nacht dat de 99

Het kwam tot april.

er is geen verlangen

om de show te volgen

noch om te blijven doen alsof

Ik wil gewoon toeschouwer zijn

ontspanning, vermaak.

ik vraag me af

wie dacht het script?

hij moet behoorlijk ziek zijn.

Het was de première

van een geweldige regisseur

er zullen duizend prijzen vallen...

…En bij het instappen in de taxi

mijn woorden

ze zijn kristaldamp.

En ik verliet mijn ziel

als ik in het raam schrijf

"Laat het nooit waar zijn"

Hou je mond!

en nu ontspannen

ze draagt ​​het goed

Ze is opgelucht, zie je?

Alles is goed afgelopen.

Hij zegt tegen je "kijk eens"

kijk naar mijn handen, zie je?

Ze wegen niets, zie je?

ze drijven, zie je?

verdomde overwinning

om de show te volgen

en om door te gaan met liegen

en in een ietwat snelle tracking shot

een "einde" verschijnt in het zwart.

ik vraag me af

wie dacht het script?

hij moet behoorlijk ziek zijn.

Het was de première

van een geweldige regisseur

er zullen duizend prijzen vallen.

En halverwege de reis

ik schreeuw het uit

dat je niet naar beneden wilt.

En ik verlies het bewustzijn

als ik hoor hoe je het zegt

"Laat het nooit waar zijn"

O sterf!