Pardao - Los Suaves

Entre los charcos de la última lluvia

Y a una esquina no muy frecuentada

De una ciudad sucia y olvidada

Llega el cantor a empezar la jornada

Y de una funda hecha una ruina

Saca a su amiga vieja y gastada

Afina un poco sus cuerdas cansadas

Mientras la gente pasa apresurada

Nadie sabe cómo pasa su vida

Nadie se entera cómo su vida pasa

Pardao le llaman en la plaza

Porque aunque llueva él canta

Y no se marcha

Sin detenerse algunos lo miran

Y poco a poco otros se paran

Para escuchar a su voz fatigada

Contar historias y viejas baldas

Por un momento las penas se olvidan

Y ahora es calle lo que era calzada

Pues pardao con su vieja guitarra

Pone en la vida promesas olvidadas

Y nadie sabe cómo pasa su vida

Nadie se entera cómo su vida pasa

Pardao le llaman en la plaza

Porque aunque llueva él canta

Y no se marcha

Corre el tiempo y vuelven las prisas

Y poco a poco la gente se marcha

Solo pardao en su acera mojada

Guarda sus cosas despacio con calma

Unas monedas en su gorra raída

En su bolsa una botella mediada

En sus días esperanzas quemadas

Y en sus noches pensiones baratas

Y nadie sabe cómo pasa su vida

Nadie se entera cómo su vida pasa

Pardao le llaman en la plaza

Porque aunque llueva él canta

Y no se marcha

Pardao, mira qué vida lleva

Su patria y su hogar es una acera

Pardao, mira qué vida pasa

El parque es su tierra, la calle su casa

Pardao, mira qué vida lleva

No tiene familia no tiene bandera

Pardao, mira qué vida pasa

Su luz las estrellas, su cama la plaza

Tussen de plassen van de laatste regen

En naar een hoek die niet erg druk is

Uit een vuile en vergeten stad

De zanger arriveert om de dag te beginnen

En maakte van een schede een ruïne

Brengt haar oude versleten vriend tevoorschijn

Stem zijn vermoeide snaren een beetje

Als mensen voorbij rennen

Niemand weet hoe hij zijn leven doorbrengt

Niemand komt erachter hoe zijn leven verloopt

Pardao noemen ze hem op het plein

want zelfs als het regent zingt hij

En het gaat niet weg

Zonder te stoppen een blik op hem

En beetje bij beetje staan ​​anderen op

Om naar zijn vermoeide stem te luisteren

Vertel verhalen en oude planken

Even is het verdriet vergeten

En nu is het straat wat weg was

Nou, pardao met zijn oude gitaar

Brengt vergeten beloften tot leven

En niemand weet hoe hij zijn leven doorbrengt

Niemand komt erachter hoe zijn leven verloopt

Pardao noemen ze hem op het plein

want zelfs als het regent zingt hij

En het gaat niet weg

De tijd verstrijkt en de drukte keert terug

En beetje bij beetje vertrekken de mensen

Gewoon pardao op zijn natte stoep

Ruim je spullen langzaam op

Een paar munten in zijn versleten pet

In zijn tas werd een fles opgemeten

In zijn dagen brandde de hoop

En in hun nachten goedkope pensioenen

En niemand weet hoe hij zijn leven doorbrengt

Niemand komt erachter hoe zijn leven verloopt

Pardao noemen ze hem op het plein

want zelfs als het regent zingt hij

En het gaat niet weg

Pardao, kijk eens wat een leven hij leidt

Zijn land en zijn huis zijn een trottoir

Pardao, kijk eens wat er in het leven gebeurt

Het park is zijn land, de straat zijn thuis

Pardao, kijk eens wat een leven hij leidt

Hij heeft geen familie, hij heeft geen vlag

Pardao, kijk eens wat er in het leven gebeurt

Zijn licht de sterren, zijn bed het plein