Amarga Derrota - Los Plebes del Rancho, Ariel Camacho, Christian Nodal

Que tristes las aves lamento del viento

Parece que saben lo que llevo dentro

El sol se a nublado, el ciclón me arrastra

Ya solo me queda este cielo negro.

Yo no culpo a nadie labre mi desgracia

Traición en amores y trampa en el juego

El tiempo no vuelve y yo soy rebelde

Por eso cabalgo en sendero negro.

Esta amarga derrota que arrastro

Solamente por ella la siento

Es por esa que ya se ha marchado

De seguro ha de estar en el cielo

Yo que tuve un hogar verdadero

Yo que tuve un cariño bonito

Pero todo lo que toco llora

O tal vez este orgullo maldito

Yo que siempre he vivido engañando

Hoy tal vez el dolor se me nota

Yo no puedo culpar al destino

Yo solito labre mi derrota

Hoe droevig de vogels klagen over de wind

Ze lijken te weten wat ik van binnen heb

De zon is bewolkt, de cycloon sleept me mee

Ik heb alleen nog deze zwarte lucht.

Ik geef niemand de schuld van mijn ongeluk

Verraad in liefde en bedrog in het spel

De tijd komt niet terug en ik ben een rebel

Daarom rijd ik het zwarte pad.

Deze bittere nederlaag die ik sleep

Ik voel het alleen voor haar

Het komt door degene die al vertrokken is

Hij moet toch zeker in de hemel zijn

Ik die een echt thuis had

Ik had een mooie liefde

Maar alles wat ik aanraak huilt

Of misschien deze vervloekte trots

Ik die altijd vals heeft geleefd

Vandaag is de pijn misschien merkbaar

Ik kan het lot niet de schuld geven

Ik werk meestal aan mijn nederlaag