Desde alguna parte (con Vega) - Los Galvan, Vega

Por si algún día te acuerdas de mi y decides escribir algo así

estaba paseando por mi mente y te he encontrado aquí

Me preguntaba que sería de ti ahora que el tiempo nos dejó decidir

a veces el pasado se arrepiente y quiere hacerte sentir

Y los recuerdos esperando en un rincón del pensamiento, decidiendo su momento

y cuando manos te lo esperas aparece lo que anhelas, vives por revivir

Este es mi derroche de melancolía, no olvidaré que estuviste en mi vida

es la promesa eterna de un amante que aseguraba siempre recordarte

Tal vez el tiempo te ha hecho feliz, algunas veces creo que yo si lo fui

que tú formaste parte de mi vida, aprendimos a vivir

Hoy añoraba un abrazo de ti y mil palabras que no supe decir

espero que tu luz siga brillando y te den lo que no di Hoy miraba con más fuerza a aquella lejana estrella que elegimos por ser bella

y sin apenas darme cuenta alumbraba mi existencia, preguntaba por ti Este es mi derroche de melancolía, no olvidaré que estuviste en mi vida

es la promesa eterna de un amante que aseguraba siempre recordarte

Esta es mi caricia en forma de poesía, que dondes estés sientas la fantasía

de alguien que dio todo por contentarte y te recuerda desde alguna parte

Me preguntaba si sabré decidir, pues hace tiempo que no se compartir

me asusta volver a encontrarme lejos de lo que me hace feliz

El destino es quien decide las verdades del amor entre dos

pero queda algún motivo que no cabe en el olvido

Este es mi derroche de melancolía, no olvidaré que estuviste en mi vida

es la promesa eterna de un amante que aseguraba siempre recordarte

Esta es mi caricia en forma de poesía, que dondes estés sientas la fantasía

de alguien que dio todo por contentarte y te recuerda desde alguna parte

Voor het geval je me op een dag herinnert en besluit zoiets te schrijven

Ik liep door mijn gedachten en ik vond je hier

Ik vroeg me af wat er van je zou worden nu die tijd, laten we beslissen

soms heeft het verleden spijt en wil je je laten voelen

En de herinneringen wachten in een hoekje van gedachten, beslissen hun moment

en wanneer je het verwacht, verschijnt waar je naar verlangt, je leeft om te herleven

Dit is mijn verspilling van melancholie, ik zal niet vergeten dat jij in mijn leven was

Het is de eeuwige belofte van een minnaar die altijd beweerde je te herinneren

Misschien heeft de tijd je gelukkig gemaakt, soms denk ik dat ik dat was

dat je deel uitmaakte van mijn leven, we leerden leven

Vandaag verlangde ik naar een knuffel van jou en duizend woorden die ik niet wist te zeggen

Ik hoop dat je licht blijft schijnen en dat ze je geven wat ik niet heb gezegd. Vandaag keek ik sterker naar die verre ster die we kozen omdat ze mooi was

en zonder te beseffen dat het mijn bestaan ​​verlichtte, vroeg ik naar jou Dit is mijn verspilling van melancholie, ik zal niet vergeten dat je in mijn leven was

Het is de eeuwige belofte van een minnaar die altijd beweerde je te herinneren

Dit is mijn streling in de vorm van poëzie, dat waar je ook bent, je de fantasie voelt

van iemand die alles gaf om je gelukkig te maken en je nog ergens van herinnert

Ik vroeg me af of ik zou weten hoe ik moet beslissen, aangezien ik het al lang niet meer heb gedeeld

het maakt me bang om mezelf weer te vinden, weg van wat me gelukkig maakt

Het lot is degene die de waarheden van liefde tussen twee beslist

maar er is een reden die niet vergeten mag worden

Dit is mijn verspilling van melancholie, ik zal niet vergeten dat jij in mijn leven was

Het is de eeuwige belofte van een minnaar die altijd beweerde je te herinneren

Dit is mijn streling in de vorm van poëzie, dat waar je ook bent, je de fantasie voelt

van iemand die alles gaf om je gelukkig te maken en je nog ergens van herinnert