I hörnet av hjärtat - Lisa Nilsson

Varför ska det heta «kille»

Det heter ju också «kärlek»

Och kärlek är stormens resa

Jag minns inte ens hans ögon

Men glömmer aldrig första steget

Som vi tog och tog och tog och tog…

Varför ska det heta «mannen»

Det heter ju också «drömmen»

Och drömmar kan aldrig åldras

Men mitt i det där som får oss att gråta

Blir vi lugna, lunga, lugna, lugna.

Ännu en dag som passerar.

Jag vet att jag borde leva

Som om varje dag var den sista

Men lågan har ingen glödtråd

I hörnet av hjärtat finns det en flod

Som rinner, rinner, rinner, rinner, rinner…

Ännu en dag som passerar.

En flod utav folk och asfalt

Den flödar på stadens gator

Varför finns det inga stopljus?

Bland hundra milioner människor

Går jag ensam, ensam, ensam, ensam…

Esquina mais de um milhâo

Quero ver entâo a gente, gente, gente…

Waarom zou het "man" moeten heten

Het wordt ook "liefde" genoemd

En liefde is de reis van de storm

Ik kan me zijn ogen niet eens herinneren

Maar vergeet nooit de eerste stap

Terwijl we namen en namen en namen en namen...

Waarom zou het «de man» moeten heten

Het wordt ook wel «de droom» genoemd

En dromen kunnen nooit verouderen

Maar te midden van dat wat ons aan het huilen maakt

Gaan we kalm, long, kalm, kalm zijn?

Weer een dag die voorbijgaat.

Ik weet dat ik zou moeten leven

Alsof elke dag de laatste was

Maar de vlam heeft geen gloeidraad

In de hoek van het hart is er een rivier

Dat stroomt, stroomt, stroomt, stroomt, stroomt...

Weer een dag die voorbijgaat.

Een rivier van mensen en asfalt

Het stroomt door de straten van de stad

Waarom zijn er geen stoplichten?

Tussen honderd miljoen mensen

Loop ik alleen, alleen, alleen, alleen...

Esquina mais de um milhâo

Quero ver entâo a gente, gente, gente...