I den stora sorgens famn - Lisa Nilsson

I den stora sorgens famn

Finns små ögonblick av skratt

Så som stjärnor tittar fram

Ut ur evighetens natt

Och i solens första strålar

Flyger svalorna mot skyn

För att binda sköra trådar

Tvinna trådar

Till en tross

Mellan oss

Så vi når varandra

I den hårda tidens brus

Finns de skrik som ingen hör

Allt försvinner i ett sus

Som när vinden sakta dör

Alla tårarna har torkat

Till kristaller på min kind

Jag har ropat allt jag orkat

Allt jag orkat efter dig

Hör du mig

Kan vi nå varandra

I den långa vinterns spår

Trampas frusna blommor ner

Och där ensamheten går

Biter kylan alltid mer

Ändå har jag aldrig tvekat

Mellan mörker eller ljus

För när månens skära bleknat

Har allt pekat åt ditt håll

Och från mitt håll

Kan vi nå varandra

I den stora sorgens famn

In de armen van groot verdriet

Er zijn kleine lachmomenten

Terwijl sterren naar buiten kijken

Uit de nacht van de eeuwigheid

En bij de eerste zonnestralen

Vliegen de zwaluwen naar de hemel

Voor het knopen van kwetsbare draden

Draai draden

In weerwil

Tussen ons

Zo bereiken we elkaar

In het lawaai van de moeilijke tijd

Zijn er kreten die niemand hoort

Alles verdwijnt in een oogwenk

Zoals wanneer de wind langzaam gaat liggen

Alle tranen zijn opgedroogd

Tot kristallen op mijn wang

Ik heb geschreeuwd wat ik kon

Alles wat ik na jou kon doen

Kan je me horen

Kunnen we elkaar bereiken

In de nasleep van de lange winter

Vertrap bevroren bloemen

En waar de eenzaamheid heen gaat

De kou bijt altijd meer

Toch heb ik nooit geaarzeld

Tussen duisternis of licht

Voor als de sikkel van de maan is vervaagd

Laat alles in jouw richting wijzen

En van mijn kant

Kunnen we elkaar bereiken

In de armen van groot verdriet