La mémoire dévêtue - Line Renaud

Ils m’en ont fait de toutes les couleurs, de toutes les douleurs

Ils me font rire quand je pleure, ils me font mourir quand ils meurent,

mes amis, mes amis

Et celui qui vient de naître, peut-être?

Je sais bien qu'à mon âge il ne va pas me rattraper à la nage !

«Je sais, je sais»

Tu peux m' chambrer, t’es pas l' premier !

Comme on a ri avec Thierry !

Mes amis, mes amis, les silencieux, les haut-parleurs, les joueurs,

les tranquilles, les grands voyageurs immobiles, ceux qui ont tout vu,

ceux qui ont tout bu, et les beaux intellos qui sont tombés d' vélo

Mes amis, ceux que j’ai tant aimés et ceux qui m’ont blessée, infidèles mais

fidèles revenant d’un coup d’aile, ça n’existe pas?

Si, ça existe !

Et l’ami inconnu

Où est-il, que fait-il?

Dans l’oubli et tout nu

La mémoire dévêtue

Et les marrants, et les méchants, souvent les mêmes, ceux qui font mal parce

qu’ils ont mal

Et vous mes artistes, mes amis, mes amis qui vivez

Ceux qui vivent toujours sur le qui-vive, toujours une angine qui reste,

une frangine qui part, et les gays, mes amis souvent si gais, souvent si

tristes

Nous, les artistes, «j'ai trop d' travail, j’ai pas d' travail»

Les beaux, les belles, les moins beaux, les moins que rien, les moins que

personne, ils naviguent à l’estime, en haut en bas de l’affiche, ils disent «J' m’en fiche, j' m’en fous»

Ils naviguent à la fatigue, plus un centime, le pire: sur un quai de gare,

plus un regard

La gueule de l’emploi sans emploi, ça n’existe pas?

Si ça existe !

Et l’ami inconnu

Où est-il, que fait-il?

Dans l’oubli et tout nu

La mémoire dévêtue

Les copains, les copines, les petites sœurs, les grands frères et les autres

Quelquefois j’en ai marre.

Par exemple, de ceux qui en ont marre de moi

Mais je serais où?

Je serais qui?

Je serais comment sans vous?

Les perdus, les retrouvés, les fâchés, les réconciliés

Mes amis de toutes les couleurs, de toutes les douleurs, les grands cœurs et

les moqueurs

Ceux qui m’ont blessée et ceux que j’ai tant aimés, infidèles mais fidèles

revenant d’un coup d’aile

Avec Thierry, comme on a ri !

Ah bon, je te l’ai déjà dit?

Tu peux m' chambrer,

tu sais, t’es pas le premier, t’es pas l' dernier !

Et arrête de me dire «Quelle présence tu as !»

Parfois, je le sais,

quelle absence j’ai eue !

Ça n’existe pas?

Si, ça existe !

Et l’ami inconnu

Où est-il, que fait-il?

Dans l’oubli et tout nu

La mémoire dévêtue

Ze gaven me alle kleuren, alle pijnen

Ze maken me aan het lachen als ik huil, ze laten me sterven als ze sterven,

mijn vrienden, mijn vrienden

En de pasgeborene misschien?

Ik weet dat hij op mijn leeftijd niet zal zwemmen om me te vangen!

"Ik weet het"

Je mag met me rotzooien, je bent niet de eerste!

Wat hebben we gelachen met Thierry!

Mijn vrienden, mijn vrienden, de geluiddempers, de luidsprekers, de spelers,

de stillen, de roerloze grote reizigers, zij die alles hebben gezien,

degenen die alles dronken, en de mooie nerds die van hun fiets vielen

Mijn vrienden, degenen van wie ik zoveel hield en degenen die me pijn hebben gedaan, ontrouw maar

trouw terugkeren met een vleugel, dat bestaat niet?

Ja, het bestaat!

En de onbekende vriend

Waar is hij, wat doet hij?

In vergetelheid en naakt

Het uitgeklede geheugen

En de grappige, en de slechte, vaak dezelfde, degenen die pijn doen omdat

dat ze pijn hebben

En jullie mijn artiesten, mijn vrienden, mijn vrienden die leven

Degenen die altijd alert leven, altijd een aanhoudende angina,

een zus die vertrekt, en de homo's, mijn vrienden vaak zo homo, vaak zo

verdrietig

Wij, de kunstenaars, "Ik heb te veel werk, ik heb geen werk"

Het mooie, het mooie, het minder mooie, het minder dan niets, het minder dan

niemand, ze varen door achting, op en neer de poster, ze zeggen "het kan me niet schelen, het kan me niet schelen"

Ze varen naar vermoeidheid, plus een cent, des te erger: op een perron,

nog een keer kijken

De mond van de werkloze baan, bestaat die niet?

Als het bestaat!

En de onbekende vriend

Waar is hij, wat doet hij?

In vergetelheid en naakt

Het uitgeklede geheugen

Vriendjes, vriendinnen, kleine zussen, grote broers en anderen

Soms verveel ik me.

Bijvoorbeeld van degenen die mij beu zijn

Maar waar zou ik zijn?

Wie zou ik zijn?

Hoe zou ik zijn zonder jou?

De verlorenen, de gevondenen, de bozen, de verzoenden

Mijn vrienden van alle kleuren, alle pijnen, grote harten en

de spotters

Degenen die mij pijn hebben gedaan en degenen van wie ik zoveel hield, ontrouw maar trouw

terug vliegen

Met Thierry, wat hebben we gelachen!

Oh, had ik het je al verteld?

Je kunt me in de kamer zetten,

weet je, je bent niet de eerste, je bent niet de laatste!

En stop met me te vertellen "Wat een aanwezigheid heb je!"

Soms weet ik het

wat een afwezigheid had ik!

Het bestaat niet?

Ja, het bestaat!

En de onbekende vriend

Waar is hij, wat doet hij?

In vergetelheid en naakt

Het uitgeklede geheugen