J'écris cette lettre - Line Renaud

Je ne sais par quoi commencer

Puisque rien n’est fini

J'écris cette lettre aux temps passés

Les jours heureux, les jours de pluie

Alors ma plume se déplace

En dessinant mes souvenirs

Il y en a tant, je manque de place

J'écris cette lettre à mes sourires

Je me revois, jeune et naïve

Au sommet de mon innocence

Beaucoup plus curieuse qu’attentive

À espérer de tous mes sens

À la recherche des mes passions

Des premières peines, des premières joies

À la rencontre des frissons

C’est une lettre à mes premières fois

J’ai emprunté tellement de routes

Celles qui ne mènent jamais nulle part

Celles qui ne font pas place aux doutes

J'écris cette lettre à mes départs

J’ai voyagé de toute mon âme

Prenant des forces à chaque détour

Pour rentrer avec plus de flammes

J'écris cette lettre à mes retours

Et puisque rien ne vaut les gens

J'écris cette lettre à mes rencontres

On n’est pas riche que d’argent, j’ai des amis

Je m’en rends compte

À tous ceux qui m’ont fait grandir

Tous ces regards épanouissants

Ceux qui sont là, et puis les autres

J'écris cette lettre à mes absents

Comment décrire cette tendresse

Que je ressens au fond de moi?

Comment partager cette chaleur

Qui me provoque tant d'émoi?

Car bien qu’il y eut des épreuves

Je déborde de reconnaissance

Même si parfois les soucis pleuvent

J'écris cette lettre à ma chance

Et si ma plume parlait d’avenir

Car il n’est pas l’heure de se taire

Je n’ai pas fini d’en finir

Pour moi, souvent, tout reste à faire

J'écris cette lettre à mon présent

J’ai les deux pieds sur mon chemin

Je regarde droit devant

J'écris cette lettre aux lendemains

Je sais comment finir cette lettre

Puisqu’elle ne fait que débuter

Je vais trouver d’autres histoires

D’autres espoirs à raconter

J'écris cette lettre à la vie

Comme un remerciement

J'écris cette lettre à mes envies

Comme un commencement

Ik weet niet waar ik moet beginnen

Aangezien niets voorbij is

Ik schrijf deze brief aan vervlogen tijden

Fijne dagen, regenachtige dagen

Dus mijn pen beweegt

Mijn herinneringen tekenen

Er zijn er zoveel, ik heb bijna geen ruimte meer

Ik schrijf deze brief aan mijn glimlach

Ik zie mezelf weer, jong en naïef

Op het hoogtepunt van mijn onschuld

Veel nieuwsgieriger dan attent

Hopend met al mijn zintuigen

Op zoek naar mijn passies

Eerste verdriet, eerste vreugde

Ontmoet de koude rillingen

Dit is een brief aan mijn eerste keren

Ik heb zoveel wegen genomen

Degenen die nooit ergens naartoe leiden

Degenen die geen ruimte laten voor twijfel

Ik schrijf deze brief als ik vertrek

Ik reisde met heel mijn ziel

Kracht winnen bij elke beurt

Om terug te keren met meer vlammen

Ik schrijf deze brief als ik terugkom

En aangezien er niets boven mensen gaat

Ik schrijf deze brief naar mijn vergaderingen

We zijn niet alleen rijk aan geld, ik heb vrienden

ik realiseer me

Aan al diegenen die me hebben laten groeien

Al die bevredigende looks

Degenen die er zijn, en dan de anderen

Ik schrijf deze brief aan mijn afwezigen

Hoe deze tederheid te beschrijven?

Wat voel ik van binnen?

Hoe deel je deze warmte

Wie maakt me zo opgewonden?

Want hoewel er beproevingen waren

Ik vloei over van dankbaarheid

Ook al regenen de zorgen soms

Ik schrijf deze brief naar mijn geluk

Wat als mijn pen over de toekomst sprak?

Omdat het geen tijd is om je mond te houden

ik ben niet klaar

Voor mij moet er vaak nog alles gebeuren

Ik schrijf deze brief aan mijn cadeau

Ik heb beide voeten op mijn weg

Ik kijk recht vooruit

Ik schrijf deze brief aan morgen

Ik weet hoe ik deze brief moet beëindigen

Omdat ze nog maar net is begonnen

Ik zal andere verhalen vinden

Andere hoop te vertellen

Ik schrijf deze brief tot leven

Als bedankje

Ik schrijf deze brief naar mijn verlangens

Als een begin