Tránsito - Lila Downs, Ken Basman

Bajo el negro manto del humo

Se abre un valle de la ansiedad

Ya se distingue bloque y concreto

La hierba santa en las cajas de Fa

En este valle de asfalto y plomo

Se come el chile, tortilla y sal

Y en la laguna de Xochimilco

Yo me imagino un águila real

Por la salida de Zaragoza

Por esas casas de muro gris

Entre los patios los tendederos

La ropa nueva de este país

Se va forjando con mano y obra

Piedra con piedra la construcción

De la provincia me traje un sueño

A la laguna ciudad del sol

Diente con diente, sangre con sangre

Valle de plomo, maquina errante

Locos de asfalto, lluvia de polvo

Truenos de lago, misión del soborno

Poco te asusta, poco te gusta

Todo lo tragas y todo lo culpas

Piedra con piedra, dato con dato

Cuál es el código de tu epitafio

Lloro a mi patria querida

Por lo lejos que estoy de ella

Con el alma entristecida

También lloro por aquella

Que por mí se anda perdida

Y yo perdido por ella

Entre las piedras de un lago muerto

Se oye el sollozo de una ciudad

Otra colonia más que se extiende

Otra familia sin sueldo ni hogar

Pero la mata si sigue dando

Cada uno lucha para ganar

Todos gozamos la vida un rato

Transito pasa que viene y va

Diente con diente, sangre con sangre

Nadie responde por estas calles

En la distancia todos los cables

Hacen un nido de sombras viajantes

Y en las esquinas todos los muertos

Las coladeras te roban los sueños

Lluvia de llantos de los millones

De sus encantos y frustraciones

Lloro a mi patria querida

Por lo lejos que estoy de ella

Onder de zwarte deken van rook

Een vallei van angst gaat open

Blok en beton zijn al te onderscheiden

Het heilige kruid in de dozen van Fa

In deze vallei van asfalt en lood

Je eet de chili, tortilla en zout

En in de lagune van Xochimilco

Ik stel me een steenarend voor

Voor het vertrek uit Zaragoza

Voor die huizen met grijze muren

Tussen de terrassen de waslijnen

De nieuwe kleren van dit land

Het is gesmeed met hand en werk

steen op steen constructie

Uit de provincie heb ik een droom meegebracht

Naar de lagunestad van de zon

Van tand tot tand, van bloed tot bloed

Vallei van lood, zwervende machine

Gek asfalt, stofregen

Lake Thunder, omkopingsmissie

Weinig maakt het je bang, weinig vind je het leuk

Je slikt alles en geeft alles de schuld

Steen met steen, gegevens met gegevens

Wat is de code van je grafschrift

Ik huil naar mijn lieve land

Voor hoe ver ik van haar ben

Met een droevige ziel

Daar huil ik ook om

Dat ze voor mij verloren is

En ik verloor voor haar

Tussen de stenen van een dood meer

Je hoort het snikken van een stad

Weer een kolonie die zich verspreidt

Weer een gezin zonder salaris of huis

Maar het doodt haar als ze blijft geven

Iedereen vecht om te winnen

We genieten allemaal even van het leven

Transit gebeurt dat komt en gaat

Van tand tot tand, van bloed tot bloed

Niemand antwoordt voor deze straten

In de verte alle draden

Ze maken een nest van reizende schaduwen

En in de hoeken alle doden

De riolering stelen je dromen

Regen van tranen van de miljoenen

Van zijn charmes en frustraties

Ik huil naar mijn lieve land

Voor hoe ver ik van haar ben