The Blame Game - Let It Happen

Well, I can’t turn back the clocks.

Can’t right all that I’ve wronged.

I’m going through the motions when I let you cross that line again.

Don’t catch me when I fall with plans to pin me up to the wall,

and bury me with questions.

You know you’ll hate the answers.

Here we are now, playing the blame game again.

If history repeats itself, the future me should seek some help.

I’m stuck here in the present but I consider it a gift,

spending every moment like it’s all that we get.

I place way too much weight on shoulders made to break.

I’m picking up the pieces to my shattered dreams of saving grace.

Don’t say I never tried keeping you from eating yourself alive.

And tasting your intentions?

It’s a bitter pill to swallow.

Here we are now, playing the blame game again.

How can I help it that we’re such a wreck?

This street goes two ways last time I checked.

Nou, ik kan de klokken niet terugdraaien.

Ik kan niet alles goedmaken wat ik heb aangedaan.

Ik ga door de bewegingen als ik je die grens weer laat overschrijden.

Betrap me niet als ik val met plannen om me tegen de muur te pinnen,

en begraaf me met vragen.

Je weet dat je de antwoorden zult haten.

Hier zijn we nu, opnieuw aan het spelen van de schuld.

Als de geschiedenis zich herhaalt, moet de toekomstige ik hulp zoeken.

Ik zit hier vast in het heden, maar ik beschouw het als een geschenk,

elk moment besteden alsof het alles is wat we krijgen.

Ik plaats veel te veel gewicht op schouders die gemaakt zijn om te breken.

Ik pak de stukjes op van mijn verbrijzelde dromen van reddende genade.

Zeg niet dat ik nooit heb geprobeerd je ervan te weerhouden jezelf levend op te eten.

En je intenties proeven?

Het is een bittere pil om te slikken.

Hier zijn we nu, opnieuw aan het spelen van de schuld.

Hoe kan ik het helpen dat we zo'n wrak zijn?

Deze straat gaat twee kanten op, de laatste keer dat ik keek.