Waves (Golden) - Leopold and His Fiction

When you think about it long

Last time you called him on the phone

You couldn’t promise one good thing

Or adhere right or wrong

What you consider set in stone

Your lives together now postponed

Never certain you could live a moment

Without him by your throne

Golden old waves

You were born, you were born

It’s a natural way to home

For so long, for so long

Yeah, you’re the golden one

Yeah, yeah, you’re the golden one

In the reflection of his voice

To collect last words at any price

You course yourself to turn away

Familiar as it burns

So delicate you persist

And remain hardly counterfeit like

Jewels flashing in the night of time

Chasing burden from out your mind

Setting only with a road

Backward pride you left at home

'Cause sadly the only chance

You ever had to at home

Golden old waves

You were born, you were born

It’s a natural way to home

For so long, for so long

Yeah, you’re the golden one

Yeah, yeah, you’re the golden one

Setting only with a road

Backward pride you left at home

Like jewels flashing in the night of time

It’s clear what’s on your mind

Can’t you hear me call?

Can’t you hear me calling you?

Can’t you hear me call?

Can’t you hear me calling you?

Als je er lang over nadenkt

De laatste keer dat je hem aan de telefoon belde

Je kunt niet één goed ding beloven

Of goed of fout vasthouden

Wat u beschouwt als in steen gebeiteld

Jullie levens samen zijn nu uitgesteld

Nooit zeker dat je een moment zou kunnen leven

Zonder hem bij je troon

Gouden oude golven

Je bent geboren, je bent geboren

Het is een natuurlijke manier om naar huis te gaan

Zo lang, zo lang

Ja, jij bent de gouden

Ja, ja, jij bent de gouden

In de weerspiegeling van zijn stem

Laatste woorden verzamelen tegen elke prijs

Je probeert jezelf af te wenden

Vertrouwd als het brandt

Dus delicaat, je houdt vol

En blijven nauwelijks namaak zoals

Juwelen flitsen in de nacht van de tijd

Last uit je hoofd jagen

Alleen instellen met een weg

Achterlijke trots die je thuis hebt gelaten

Want helaas de enige kans

Je moest ooit thuis

Gouden oude golven

Je bent geboren, je bent geboren

Het is een natuurlijke manier om naar huis te gaan

Zo lang, zo lang

Ja, jij bent de gouden

Ja, ja, jij bent de gouden

Alleen instellen met een weg

Achterlijke trots die je thuis hebt gelaten

Als juwelen die flitsen in de nacht van de tijd

Het is duidelijk waar je aan denkt

Hoor je me niet bellen?

Hoor je me niet bellen?

Hoor je me niet bellen?

Hoor je me niet bellen?