Taboo - Leon Faun, Duffy

That’s Duffy

Duffy ok, ok

Leon Faun

La mia gente in testa: «Uh-yaah, uh-yaah»

Mairon, la mia terra buia, uh-yaah

La tua gente in testa il nulla, mi culla

Sono lassù, per gli altri un taboo

Sì, dopo un’altra cadu'

Un fauno con la testa in fuga

Ricordi lontani d’infanzia

Sogni ricorrenti di un fauno

Da quando ho aperto gli occhi, viaggi

Un cantastorie, papà castoro

E faccio uh-yaa con i fauni

Centauri sui cent’anni

Metti l’arte, Duffy

Già mi immagino Horia nella memoria

Nella dimora della storia

A tratti che

Figlio del mare, figlio del cielo

Figlio dell’arte, mi sa che farò un impero

Ma mi racconti le storie, mi da una sensazione

Miraggi in ogni dove, minacci con l’amore

Stavo male ma non ho mai

Detto «nada», sempre «boh, dai»

E adesso però, come ben sai

Io foresta Mairon, tu bonsai (ah)

Si apre il sipario, Leon sicario, sì, caro

Beh, gli artisti qui hanno quittato, peccato

Riporto in vita le divinità, titano

Ti imparo, ti mangio

Mikado, sì, chiaro

Accipicchia la ripicca, minchia, che sbadato

Ma questa vita di provincia mi ha un po' strozzato

Io nei miei versi vago, sì, nelle vesti Fauno

Persi a Mairon, ma cosa scherzi, babbo?

La mia gente in testa: «Uh-yaah, uh-yaah»

Mairon, la mia terra buia, uh-yaah

La tua gente in testa il nulla, mi culla

Sono lassù, per gli altri un taboo

Sì, dopo un’altra cadu'

Un fauno con la testa in fuga

Ok, ok

Dat is Duffie

Duffy oké, oké

Leon Faun

Mijn mensen in het hoofd: "Uh-yaah, uh-yaah"

Mairon, mijn donkere land, uh-yaah

Jouw mensen in het hoofd van het niets, wiegen me

Ze zijn daarboven, een taboe voor anderen

Ja, na weer een val

Een faun met het hoofd op de vlucht

Verre jeugdherinneringen

Terugkerende dromen van een faun

Sinds ik mijn ogen heb geopend, reis ik

Een verhalenverteller, vader bever

En ik doe uh-yaa met de faunen

Centauren ongeveer honderd jaar oud

Zet de kunst op, Duffy

Ik stel me Horia al voor in mijn geheugen

In het huis van de geschiedenis

Soms

Zoon van de zee, zoon van de hemel

Zoon van kunst, ik weet dat ik een rijk zal maken

Maar je vertelt me ​​verhalen, het geeft me een gevoel

Luchtspiegelingen overal, bedreigingen met liefde

Ik was ziek, maar ik heb nooit

Zei «nada», altijd «boh, kom op»

En nu echter, zoals u heel goed weet

Ik Mairon bos, jij bonsai (ah)

Het gordijn gaat open, Leon huurmoordenaar, ja, schat

Nou, de artiesten zijn hier gestopt, jammer

Ik breng de goden weer tot leven, Titan

Ik leer je, ik eet je op

Mikado, ja, natuurlijk

Wow de rust, shit, hij is onzorgvuldig

Maar dit provinciale leven verstikte me een beetje

Ik in mijn verzen vaag, ja, in de gedaante van een Faun

Verdwaald in Mairon, maar wat maak je een grapje, pap?

Mijn mensen in het hoofd: "Uh-yaah, uh-yaah"

Mairon, mijn donkere land, uh-yaah

Jouw mensen in het hoofd van het niets, wiegen me

Ze zijn daarboven, een taboe voor anderen

Ja, na weer een val

Een faun met het hoofd op de vlucht

Oke oke