At The End Of The Line - Leif Vollebekk

I’m long gone, honey babe, far away from my home

Went out to find myself, just found myself alone

Late night trains since don’t run the way they’re supposed to

It’s been months since I’ve been near anyone I was close to

At the end of the line, wildflowers grow on the track

I’d return to the cities of my youth if I knew the youth’d come back

I was holed up in my hotel, I got a telephone call

Girl down in the lobby, girl I didn’t know at all

Her last night in the city and her friends left her behind

She had some thoughts and a bottle of wine

Could she come up and talk a while

But Lord I know what talking leads to

At the end of the line, I had only one thought

Whenever something’s free, usually then you’re not

F-train to Coney Island, corridor to my room

Yellow wine in summer, the subway’s sweet perfume

Its in the air around my clothes, it’s in the bookstores you lived above

Sometimes a city is one too many, and a thousand ain’t enough

At the end of the line I’m reading to myself

Of all the spring afternoons in bare, could it have been anybody else

Ik ben allang weg, schat, ver weg van mijn huis

Ging op zoek naar mezelf, vond mezelf gewoon alleen

Nachttreinen rijden niet zoals ze zouden moeten

Het is maanden geleden dat ik in de buurt ben geweest van iemand met wie ik in de buurt was

Aan het einde van de rij groeien wilde bloemen op de baan

Ik zou terugkeren naar de steden van mijn jeugd als ik wist dat de jeugd terug zou komen

Ik zat opgesloten in mijn hotel, ik kreeg een telefoontje

Meisje beneden in de lobby, meisje dat ik helemaal niet kende

Haar laatste nacht in de stad en haar vrienden lieten haar achter

Ze had wat gedachten en een fles wijn

Zou ze even kunnen komen praten?

Maar Heer, ik weet waar praten toe leidt

Aan het einde van de regel had ik maar één gedachte:

Wanneer iets gratis is, ben je dat meestal niet

F-trein naar Coney Island, gang naar mijn kamer

Gele wijn in de zomer, het zoete parfum van de metro

Het hangt in de lucht rond mijn kleren, het is in de boekwinkels waar je boven woonde

Soms is een stad er één te veel en is duizend niet genoeg

Aan het einde van de regel lees ik voor mezelf

Van alle lentemiddagen op blote voeten, had het iemand anders kunnen zijn?