Pais E Filhos - Legião Urbana

Estatuas e cofres.

E paredes pintadas.

Ninguém sabe o que aconteceu.

Ela se jogou da janela do quinto andar.

Nada é fácil de entender.

Dorme agora.

É isso o vento lá fora.

Quero colo.

Vou fugir de casa.

Posso dormir aqui com vocês?

Estou com medo.

Tive um pesadelo

Só vou voltar depois das três.

Meu filho vai ter nome de santo.

Quero o nome mais bonito.

É preciso amar as pessoas como se

Não houvesse amanhã.

Porque se você parar para pensar,

Na verdade não há.

Me diz porque o céu é azul.

Explica a grande fúria do mundo.

São meus filhos que tomam conta de mim.

Eu moro com a minha mãe

Mas meu pai vem me visitar.

Eu moro na rua, não tenho ninguém

Eu moro em qualquer lugar.

Já morei em tanta casa que nem me lembro mais.

Eu moro com os meus pais.

É preciso amar as pessoas como se

Não houvesse amanhã.

Porque se você parar para pensar,

Na verdade não há.

Sou uma gota d’agua

Sou um grão de areia.

Você me diz que seus pais não entendem.

Mas você não entende seus pais.

Você culpa seus pais por tudo.

E isso é absurdo.

São crianças como você

O que você vai ser, quando você crescer?

Beelden en kluizen.

En geschilderde muren.

Niemand weet wat er is gebeurd.

Ze wierp zich uit het raam op de vijfde verdieping.

Niets is gemakkelijk te begrijpen.

Slaap nu.

Dat is het, de wind buiten.

Ik wil schoot.

Ik ga weglopen van huis.

mag ik hier bij jou slapen?

Ik ben bang.

ik had een nachtmerrie

Ik ben pas na drieën terug.

Mijn zoon zal de naam van heilige hebben.

Ik wil de mooiste naam.

Het is noodzakelijk om van mensen te houden alsof

Er was geen morgen.

Want als je stopt met denken,

In feite is er niet.

Vertel me waarom de lucht blauw is.

Het verklaart de grote woede van de wereld.

Het zijn mijn kinderen die voor mij zorgen.

ik woon bij mijn moeder

Maar mijn vader komt me bezoeken.

Ik woon op straat, ik heb niemand

Ik woon overal.

Ik heb in zoveel huizen gewoond dat ik het me niet eens meer kan herinneren.

Ik woon bij mijn ouders.

Het is noodzakelijk om van mensen te houden alsof

Er was geen morgen.

Want als je stopt met denken,

In feite is er niet.

Ik ben een druppel water

Ik ben een zandkorrel.

Je zegt me dat je ouders het niet begrijpen.

Maar je begrijpt je ouders niet.

Je geeft je ouders de schuld van alles.

En dit is absurd.

zijn kinderen zoals jij?

Wat word je als je groot bent?