Dezesseis - Legião Urbana

João Roberto era o maioral

O nosso Johnny era um cara legal

Ele tinha um Opala metálico azul

Era o rei dos pegas na Asa Sul

E em todo lugar

Quando ele pegava no violão

Conquistava as meninas

E quem mais quisesse ver

Sabia tudo da Janis

Do Led Zeppelin, dos Beatles e dos Rolling Stones

Mas de uns tempos prá cá

Meio sem querer

Alguma coisa aconteceu

Johnny andava meio quieto demais

Só que quase ninguém percebeu

Johnny estava com um sorriso estranho

Quando marcou um super pega no fim de semana

Não vai ser no CASEB

Nem no Lago Norte, nem na UnB

As máquinas prontas

Um ronco de motor

A cidade inteira se movimentou

E Johnny disse:

«Eu vou pra curva do Diabo em Sobradinho e vocês?»

E os motores saíram ligados a mil

Pra estrada da morte o maior pega que existiu

Só deu para ouvir, foi aquela explosão

E os pedaços do Opala azul de Johnny pelo chão

No dia seguinte, falou o diretor:

«O aluno João Roberto não está mais entre nós

Ele só tinha dezesseis

Que isso sirva de aviso pra vocês»

E na saída da aula, foi estranho e bonito

Todo o mundo cantando baixinho:

Strawberry Fields Forever

Strawberry Fields Forever

E até hoje, quem se lembra

Diz que não foi o caminhão

Nem a curva fatal

E nem a explosão

Johnny era fera demais

Prá vacilar assim

E o que dizem que foi tudo

Por causa de um coração partido

Um coração

Bye, bye Johnny

Johnny, bye, bye

Bye, bye Johnny

João Roberto was de chef

Onze Johnny was een aardige vent

Hij had een blauwe metallic opaal

Hij was de koning van de eksters in Asa Sul

En overal

Toen hij de gitaar pakte

overwon de meisjes

En wie wilde er nog meer zien

Wist alles over Janis

Door Led Zeppelin, door de Beatles en door de Rolling Stones

Maar al een tijdje

beetje per ongeluk

er is iets gebeurd

Johnny liep iets te stil

Maar bijna niemand merkte het.

Johnny had een vreemde glimlach

Wanneer je een super vangst scoorde in het weekend

Het is niet bij CASEB

Noch in Lago Norte, noch in UnB

de machines klaar

Een motor gebrul

De hele stad is verhuisd

E Johnny zei:

"Ik ga naar de Devil's Curve in Sobradinho en jij?"

En de motoren kwamen uit verbonden met duizend

Op de weg van de dood de grootste vangst die ooit heeft bestaan

Ik kon het alleen horen, het was die explosie

En de stukken van Johnny's blauwe opaal op de vloer

De volgende dag zei de directeur:

«De student João Roberto is niet meer bij ons

hij was pas zestien

Laat dit een waarschuwing voor u zijn»

En toen ik de klas verliet, was het vreemd en mooi

Iedereen zingt zachtjes:

Strawberry Fields Forever

Strawberry Fields Forever

En tot op de dag van vandaag, wie herinnert zich?

Zegt dat het niet de vrachtwagen was

Niet de fatale curve

En noch de explosie

Johnny was te beest

om zo te wankelen

En wat ze zeiden was alles

Vanwege een gebroken hart

Een hart

Dag, doei Johnny

Johnny, doei, doei

Dag, doei Johnny