Acrilic On Canvas - Legião Urbana

É saudade, então, e mais uma vez

De você fiz o desenho mais perfeito que se fez

Os traços copiei do que não aconteceu

As cores que escolhi entre as tintas que inventei

Misturei com a promessa que nós dois nunca fizemos

De um dia sermos três

Trabalhei você em luz e sombra

E era sempre, «não foi por mal»

Eu juro que nunca quis deixar você tão triste

Sempre as mesmas desculpas

E desculpas nem sempre são sinceras

Quase nunca são

Preparei a minha tela

Com pedaços de lençóis que não chegamos a sujar

A armação fiz com madeira

Da janela do seu quarto

Do portão da sua casa

Fiz paleta e cavalete

E com as lágrimas que não brincaram com você

Destilei óleo de linhaça

E da sua cama arranquei pedaços

Que talhei em estiletes de tamanhos diferentes

E fiz, então, pincéis com seus cabelos

Fiz carvão do batom que roubei de você

E com ele marquei dois pontos de fuga

E rabisquei meu horizonte

E era sempre, «não foi por mal»

Eu juro que não foi por mal

Eu não queria machucar você

Prometo que isso nunca vai acontecer

Mais uma vez

E era sempre, sempre o mesmo novamente

A mesma traição

Às vezes é difícil esquecer

«Sinto muito, ela não mora mais aqui»

Mas então, por que eu finjo

Que acredito no que invento?

Nada disso aconteceu assim

Não foi desse jeito, ninguém sofreu

E é só você que me provoca essa saudade vazia

Tentando pintar essas flores com o nome

De «amor-perfeito» e «não-te-esqueças-de-mim»

Het is dan nostalgie, en nog een keer

Van jou heb ik de meest perfecte tekening gemaakt die ooit is gemaakt

De sporen waarvan ik heb gekopieerd, zijn niet gebeurd

De kleuren die ik heb gekozen uit de verven die ik heb uitgevonden

Ik vermengde het met de belofte die wij tweeën nooit hebben gedaan

Vanaf één dag zijn we drie

Ik heb je bewerkt in licht en schaduw

En het was altijd, «het was niet voor slecht»

Ik zweer dat het nooit mijn bedoeling was om je zo verdrietig te maken

Altijd dezelfde excuses

En excuses zijn niet altijd oprecht

zijn bijna nooit

Ik heb mijn canvas voorbereid

Met stukken lakens die we niet vuil kregen

Het frame dat ik met hout heb gemaakt

Vanuit je slaapkamerraam

Vanaf de poort van je huis

Ik heb een palet en een schildersezel gemaakt

En met de tranen die niet met je speelden

Ik heb lijnzaadolie gedestilleerd

En uit je bed scheurde ik stukken

Die ik in verschillende maten stiletto's heb gesneden

En toen maakte ik borstels met haar haar

Ik heb houtskool gemaakt van de lippenstift die ik van je heb gestolen

En met hem heb ik twee verdwijnpunten gemarkeerd

En ik krabbelde mijn horizon

En het was altijd, «het was niet voor slecht»

Ik zweer dat ik het niet zo bedoelde

Ik wilde je geen pijn doen

Ik beloof dat dit nooit zal gebeuren

Alweer

En het was altijd, altijd weer hetzelfde

Hetzelfde verraad

Soms is het moeilijk om te vergeten

"Sorry, ze woont hier niet meer"

Maar waarom doe ik dan alsof?

Dat ik geloof in wat ik uitvind?

het is allemaal niet zo gebeurd

Zo was het niet, niemand heeft geleden

En jij bent het alleen die me dit lege verlangen veroorzaakt

Ik probeer deze bloemen te schilderen met de naam

Van «viooltjesliefde» en «vergeet mij niet»