A Fonte - Legião Urbana

O que há de errado comigo

Não consigo encontrar abrigo

Meu país é campo inimigo

E você finge que vê, mas não vê

Lave suas mãos que é à sua porta que irão bater

Mas antes você verá seus pequenos filhos trazendo novidades

Quantas crianças foram mortas dessa vez?

Não faça com os outros o que você não quer

Que seja feito com você

Você finge não ver e isso dá câncer

Não sei mais do que sou capaz

Esperança, teus lençóis têm cheiro de doença

E veja que da fonte sou os quilômtros adiante

Celebro todo dia

Minha vida e meus amigos

Eu acredito em mim

E continuo limpo

Você acha que sabe

Mas você não vê que a maldade é prejuízo

O que há de errado comigo?

Eu não sei nada e continuo limpo

Ao lado do cipreste branco

À esquerda da entrada do inferno

Está a fonte do esquecimento

Vou mais além, não bebo dessa água

Chego ao lago da memória

Que tem água pura e fresca

E digo aos guardiões da entrada

«Sou filho da Terra e do Céu»

Dai-me de beber, que tenho uma sede sem fim

Olhe nos meus olhos, sou o homem-tocha

Me tira essa vergonha, me liberta dessa culpa

Me arranca esse ódio, me livra desse medo

Olhe nos meus olhos, sou o homem-tocha

E esta é uma canção de amor

E esta é uma canção de amor

Wat is er mis met me

Ik kan geen onderdak vinden

Mijn land is een vijandig kamp

En je doet alsof je het ziet, maar dat doe je niet

Was je handen het is bij je deur ze zullen kloppen

Maar eerst zie je je kleine kinderen nieuws brengen

Hoeveel kinderen zijn er deze keer vermoord?

Doe anderen niet aan wat je niet wilt

laat het met jou gebeuren

Je doet alsof je het niet ziet en het geeft kanker

Ik weet niet meer waartoe ik in staat ben

Hoop, je lakens ruiken naar ziekte

En zie dat ik vanaf de bron kilometers verder ben

Ik vier het elke dag

Mijn leven en mijn vrienden

ik geloof in mezelf

En ik ben nog steeds schoon

denk je dat je het weet?

Maar je ziet niet dat kwaad kwaad is

Wat is er mis met me?

Ik weet van niets en ik ben nog steeds clean

Naast de witte cipres

Links van de ingang van de hel

Het is de bron van vergetelheid

Ik ga verder, ik drink dit water niet

Ik kom aan bij het geheugenmeer

Dat heeft puur en zoet water

Ik zeg tegen de poortwachters

«Ik ben een zoon van de aarde en de hemel»

Geef me wat te drinken, ik heb een eindeloze dorst

Kijk in mijn ogen, ik ben de toortsman

Neem deze schaamte weg, bevrijd me van deze schuld

Neem deze haat weg, bevrijd me van deze angst

Kijk in mijn ogen, ik ben de toortsman

En dit is een liefdesliedje

En dit is een liefdesliedje