Pas de dénouement - Le Gouffre, SK Micaz

Les 'teilles s’enchaînent, j’vois pas plus loin que l’fond du verre

J’guette la lune, garde le bon flair quand les pet' s’allument

Juste un bol d’air, j’ai besoin que mes dettes s’annulent

Roule un gros zdah mes cinq têtes kiffent que quand ça bulle

Dis-moi pourquoi nos parents en chient autant?

Pourquoi la majeur partie de mon temps le stylo prend?

Pourquoi j’prends des petits risques, me prends la tête pour des lyrics

Au final que personne comprend?

Depuis la nuit des temps c’est boisson aromatisée

On nourrit nos valeurs et tout c’que nos reums ont tissé

En manque d’appétit, c’est pas la fin vu que la partie commence

Mon cœur métissé assombrit ma part d’innocence

C’est interminable sauf si demain on t’enlève deux bras

Si ta troisième jambe répond plus à l’appel des draps

C’est les mêmes procès, les mêmes erreurs et les mêmes frères fauchés

Qui traînent près des fossés, le chant de la mélodie des rez-de-chaussée

Dis-moi mais qui déguise la crise en France?

L’avenir s’dessine tristement

Mais qu’est-ce t’en penses?

C’est qui cet enfant qu'écrit des rimes qui dérangent?

Le crime s'étend, depuis 10 piges je vise devant

Le vice te hante, le risque est grand on a très vite envie d’se pendre

Pas d’dénouement

L’pays nous ment depuis limite Mitterrand

De la vie de qui mon fils dépend

Envie des kisdés qui s’détendent

Pastis et Grant une vie étrange

Est-ce difficile de vivre ensemble?

On trime et tremble, en guise de planque

Le biz, les filles, les billets d’banque

On est tous des numéros, faut s’activer d’faire ses dièses

A sa manière sortir du lot malgré des probabilités faibles

Et quelques sursauts d’vanité pour réaliser ses rêves

Car j’peux pas m’faire à l’idée que la fatalité m’baise

Parce la banalité blesse, parfois t’laisse paralysé

J’suis plus que ma ligne directrice et j'évite les voies balisées

Même si j’ai pas d’idées précises d’où sera ma ligne d’arrivée

Peut-être bad-tripper à l’asile, peut-être à finir grave friqué

J’ai l’blues des HLM, j’roule mon pers' d’bon matin

J’tousse c’est tarpe diem, oups j’en perds mon latin

Chat noir bercé par un bruit d’gouttière

Chaque soir perché, j’reste chez moi l’parapluie ouvert

Ces connards portent des sapes aux prix illimités

Les clochards portent des capes d’invisibilité

Tu veux palper les seufs de Kim dans son club de gym

Cut le film, tu seras caissier chez Burger King

Passe le micro et j’rappe ma révolte

J’garde les pieds sur terre on bédavera la récolte

Solitaire on a des raisons d’y croire

On est pas des égocentriques qui réfléchissent que devant l’miroir

C’est trop la merde, y’a pas d’dénouements

Mon enfance dort dans un coin d’ma tête, j’dois parler doucement

C’est vrai, j’aimerais quitter cette terre

Cet été en Île-de-France j’faisais la plonge

La rue m’a donne l’pass Navigo pour l’enfer

M’a dit «tu préfères quoi entre la cirrhose ou l’cancer ?»

On bédave, on pillave, quand c’est l’soir on s’détruit

Le Sheïtan nous séduit et l’espoir se réduit

Notre histoire est prédit, mon Dieu mais qu’est-ce qu’il faut que j’fasse?

Quand j’vois ma fiche de paie j’ai envie d’faire un go fast

Ou ça passe ou ça casse et j’termine à ry-Fleu

Cette routine me gifle, je m’extermine à petit feu

Dans un paquet d’tourments j’traîne un passé troublant

J’me doute que dans l’futur le final sera émouvant

On a galère souvent, on a ramé tout c’temps

J’ai compris qu’il y aurait pas de dénouement

De 'flessen zijn gekoppeld, ik zie niet verder dan de bodem van het glas'

Ik kijk naar de maan, houd de goede geur wanneer de scheten oplichten

Even een frisse neus, ik wil mijn schulden kwijtgescholden

Rol een grote zdah waar mijn vijf hoofden alleen van houden als het borrelt

Vertel eens, waarom schijten onze ouders zo?

Waarom kost de pen de meeste tijd?

Waarom ik kleine risico's neem, mezelf in elkaar sla voor songteksten

Op het einde dat niemand begrijpt?

Sinds het begin der tijden is het een gearomatiseerde drank

We voeden onze waarden en alles wat onze reums hebben geweven

Bij gebrek aan eetlust is het niet het einde sinds het spel begint

Mijn gemengde hart verduistert mijn deel van onschuld

Het is eindeloos tenzij je morgen twee armen wegneemt

Als je derde been niet meer reageert op de roep van de lakens

Het zijn dezelfde rechtszaken, dezelfde fouten en dezelfde gebroken broers

Die blijven hangen bij de greppels, het lied van de melodie van de begane grond

Vertel eens, maar wie verhult de crisis in Frankrijk?

De toekomst krijgt helaas vorm

Maar wat denk je?

Wie is dit kind dat vervelende rijmpjes schrijft?

De misdaad breidt zich uit, voor 10 jaar mik ik vooruit

Vice achtervolgt je, het risico is groot, je wilt jezelf heel snel ophangen

Geen resultaat

Het land liegt tegen ons sinds de Mitterrand-limiet

Van wiens leven mijn zoon afhangt

Verlangen naar de kisdés die ontspannen

Pastis en Grant A Strange Life

Is het moeilijk om samen te leven?

We zwoegen en beven, als een schuilplaats

De biz, de meisjes, de bankbiljetten

We zijn allemaal nummers, je moet actief zijn in het maken van je scherpe punten

Op zijn eigen manier opvallen ondanks lage odds

En een paar uitbarstingen van ijdelheid om zijn dromen te realiseren

Omdat ik niet kan wennen aan het idee dat het lot me neukt

Omdat banaliteit pijn doet, raak je soms verlamd

Ik ben meer dan mijn richtlijn en ik vermijd de gemarkeerde paden

Ook al heb ik geen duidelijk idee waar mijn eindstreep zal zijn

Misschien een bad-tripper in het asiel, misschien om een ​​serieuze friqué te worden

Ik heb de HLM-blues, ik rijd vroeg in de ochtend op mijn persoon

Ik hoest het is tarpe diem, oeps, ik verlies mijn Latijn

Zwarte kat gesust door een gootgeluid

Elke avond zit ik thuis met een open paraplu

Deze klootzakken dragen kleding met onbeperkte prijzen

Bums dragen onzichtbaarheidsmantels

Je wilt Kim's eieren voelen in haar gymclub

Knip de film uit, je wordt kassier bij Burger King

Geef de microfoon door en ik rap over mijn opstand

Ik zal met mijn voeten op de grond blijven, we zullen de oogst opeten

Eenzaam hebben we reden om te geloven

We zijn niet egocentrisch die alleen voor de spiegel denken

Het is te veel shit, er is geen resultaat

Mijn jeugd slaapt in een hoek van mijn hoofd, ik moet zacht praten

Het is waar, ik zou deze aarde graag verlaten

Deze zomer in Île-de-France was ik aan het duiken

De straat gaf me de Navigo-pas naar de hel

Zei: "Wat heb je liever, cirrose of kanker?"

We praten, we plunderen, als het avond is vernietigen we onszelf

De Sheitan verleidt ons en de hoop neemt af

Ons verhaal is voorspeld, mijn God, maar wat moet ik doen?

Als ik mijn loonstrook zie wil ik snel gaan

Of het gaat of het breekt en ik beland bij ry-Fleu

Deze routine slaat me, ik roei mezelf langzaam uit

In een pakket van kwellingen sleep ik een verontrustend verleden

Ik betwijfel of het einde in de toekomst zal bewegen

We worstelden vaak, we roeiden al die tijd

Ik begreep dat er geen einde zou zijn