Petrolero - La Pegatina

Tres de la mañana, noviembre frío en Galicia

Salen a faenar como cada noche por la ría

Ven como se acerca un gran destructor, una mina

Pero no saben que lo que llevan dentro contamina

Y corrieron

Y rompieron

Y lo hundieron

Y lo hundieron

Costas sin vida se abre otra vez nuestra herida

Nos tiran de nuevo el chapapote por encima

Playas enteras cubiertas de negro, una ruina

Pero no saben que lo que llevan dentro contamina

Y corrieron

Y rompieron

Y lo hundieron

Y lo hundieron

Luego los peces que lloran de burbujas negras

Bañando la arena de agrio color

Humanos suspiran de llanto

Rebientan las manos y dicen adiós a la mar

En qué nos convertirán

Pena severa que rinde a la mar

En qué nos convertirán

Pena severa que ride a la mar

Y corrieron

Y rompieron

Y lo hundieron

Y lo hundieron

Drie in de ochtend, koude november in Galicië

Ze gaan uit om te vissen zoals elke nacht bij de riviermonding

Ze zien hoe een grote vernietiger nadert, een mijn

Maar ze weten niet dat wat ze van binnen dragen vervuilt

en ze renden

en ze braken

en ze lieten het zinken

en ze lieten het zinken

Levenloze kusten onze wond gaat weer open

Ze gooien de chapapote weer over ons heen

Hele stranden bedekt met zwart, een ruïne

Maar ze weten niet dat wat ze van binnen dragen vervuilt

en ze renden

en ze braken

en ze lieten het zinken

en ze lieten het zinken

Dan de vissen die huilen van zwarte bubbels

Het zand baden in zure kleur

Mensen zuchten met tranen

Ze schudden elkaar de hand en nemen afscheid van de zee

waar zullen ze ons in veranderen?

Ernstige pijn die naar de zee overgaat

waar zullen ze ons in veranderen?

Zware straf die rit naar de zee

en ze renden

en ze braken

en ze lieten het zinken

en ze lieten het zinken