La violence - L'uzine feat. Nodja & Lexworxx, L'uzine, Nodja

— Donne-moi une seule bonne raison de ne pas te découper en morceau, une seule,

qu’une raison

— Tu crois que la violence est un passe-temps?

C’est un outil !

On est quoi?

Des barbares?

Elle me chuchote des mots doux à l’oreille dès le réveille

Après avoir gâter mes rêves durant mon semi-sommeil

La violence, a pris mon âme en otage depuis ma tendre enfance

La paix pour mon esprit sauvage j’ai arrêté de l’attendre en France

On est des loups, cette sale époque nous la imposée

Si tu veux te poser: Fuck!

Ici j’entends que la haine posée

J’ai beau, fumer, fumer pour canaliser mes nerfs

Ça suffit as-p malgré la frappe j’commence à baliser sévère

L’analyse est très claire: l’avenir est précaire

Dans les cœurs, y’a de la pierre et dans les yeux, des éclairs

Les petits ont les crocs qui raillent le ter-terre

Les grands cherchent des solutions des nuits entières

Et les darons font de la muscu' déter

On vit sur le qui-vive

Les vices ne peuvent que suivre

Et on vit la violence et du coup on a besoin de violence pour vivre

Et comme, tu vois que le bas instinct de l’Homme est à la mode

La société nous conditionne à nous envoyer à la morgue

Donne-moi de quoi étancher ma soif d’adrénaline

Le quotidien me fait l’effet d’une perf' d’amphétamines

Et je nous guette comme des bonbons

Petit au bourbon, frère on aime trop tout ce qui est nauséabond

Chauffé à blanc, par chaque larmes versées, chaque coup encaissées

Parents, proches agressés ou quand une injustice t’as rabaissées

Ce qui tue pas rend plus méchant encore

La violence, c’est comme les fils de bourgeois: elle a un bel avenir en or

Dans la violence

C’est comme ça qu’on vit

C’est comme ça qu’on meurt

C’est comme ça qu’on vit

Dans la violence

Tout est si sombre, insensé

Une histoire sans fin, on s’en fait car l’espoir s’enfuit

La rage souffle sur la braise quand la haine s’ennuie

Attise les flammes du malin avec un sourire sans vie

Sens-tu monter l’adrénaline provoquée par l’excès de trop?

Qu’importe ta mélanine, la mort t’entraîne sans te laisser de mots

Tu vas pas dire que la violence c’est pas comme

(C'est comme ça qu’on meurt)

Une fois la gueule en sang sur une plaque d'égout

On vit comme des parasites, vraiment pas ravi

La haine attire la haine dans ce coin d’enfer au porte du paradis

Une soif de vengeance, une marque de sang où les corps se bêchent

Mais comment pardonner la gorge sèche?

Bienvenue dans le tourbillon où les esclaves s’enchaînent entre-eux

Je ne pense pas que le fait que je m’exclame soit très dangereux

Étrange feu, qui brûle sous nos pieds et réchauffe les anges

Les élans des légendes changent la vie en monnaie d'échange

La brume du mal se dissipe dans l’atmosphère

Les rêves resurgissent comme vient le vide sous la paupière

La violence omniprésente nous aveugles, nous cloue sur place

Jusqu'à ce que notre perversion remonte à la surface

Belle jeunesse touchée, élevée pour se coucher

Bouchez l’origine de la vérité pour étouffer

Bouche cousue, ils pensent tous que tous t’est foutu

Douter de tous ce que tu détiens déteins dans tes mains

Les plus aveuglés, pensent n’avoir ni dieux ni maîtres

Dans l’ignorance normal que ton discours n’est ni queue ni tête

Je vais tous faire en mieux

S’ils veulent plus que des images, je ferais plus que de la musique

Je mettrais mon crâne ouvert en deux

A faire la paix, mais l’humain n’est pas prêt

L’Homme voudrait se suicider car ce monde la déjà fait

On voudrait apaiser notre conscience malsaine

C’est pas en créant des problèmes qu’on risque d'être en paix avec soi-même

On regrette ses erreurs, on regrette pas d'être en chien

Alors j’offre un bouquet à la vie pour qu’elle me l’rende bien

A trop se ronger le cerveau, il ne reste que les os

On a beau parler, parler, les actes parle plus que les mots

Je peux légèrement entendre au loin le bonheur qui sourit

Qui fuit et meurt car le bruit des cris et des pleurs m’assourdis

Comme une giclée de sang, dès la naissance, on baigne dedans

Efface notre pudeur d’ado puis adulte deviens notre essence

Sortir la tête de l’eau, c’est mourir en essayant

On est noyé, essaye d’apprendre à marcher dans un océan

On naît dans la violence, c’est comme ça que ça commence ici

Par contre on choisit pas toujours si c’est comme ça que ça fini

"Geef me één goede reden om je niet in stukken te snijden, slechts één,

slechts één reden

"Denk je dat geweld een hobby is?"

Het is een hulpmiddel!

Wat zijn we?

Barbaren?

Ze fluistert lieve woordjes in mijn oor zodra ik wakker word

Na het verpesten van mijn dromen in mijn halfslaap

Geweld heeft mijn ziel gegijzeld sinds mijn kindertijd

Vrede voor mijn wilde geest Ik ben er in Frankrijk niet meer op blijven wachten

Wij zijn wolven, deze vieze tijd is ons opgelegd

Als je jezelf wilt afvragen: Fuck!

Hier hoor ik die haat gelegd

Ik heb mooi, rook, rook om mijn zenuwen te kanaliseren

Dat is genoeg as-p ondanks de staking die ik ernstig begin te taggen

De analyse is heel duidelijk: de toekomst is precair

In de harten is steen en in de ogen bliksem

De kleintjes hebben de hoektanden die de ter-aarde bespotten

De volwassenen zoeken de hele nacht naar oplossingen

En de darons doen de muscu 'afschrikking'

We leven alert

Ondeugden kunnen alleen volgen

En we leven geweld en plotseling hebben we geweld nodig om te leven

En zoals je ziet is het lage instinct van de mens in de mode

De maatschappij conditioneert ons om onszelf naar het mortuarium te sturen

Geef me iets om mijn dorst naar adrenaline te lessen

Het dagelijkse leven voelt als een shot amfetaminen

En ik kijk naar ons als snoep

Petit au bourbon, broer we houden van alles wat misselijk is

Witgloeiend, bij elke traan die wordt vergoten, elke slag wordt genomen

Ouders, geliefden die zijn aangevallen of wanneer een onrecht je ten val heeft gebracht

Wat niet doodt, maakt je gemener

Geweld is als de zonen van de bourgeois: het heeft een mooie toekomst

in het geweld

Dit is hoe we leven

Dit is hoe we sterven

Dit is hoe we leven

in het geweld

Het is allemaal zo donker, krankzinnig

Een nooit eindigend verhaal, we maken ons zorgen omdat de hoop op de vlucht is

Woede blaast op sintels als haat verveeld is

Waai de vlammen van het kwaad aan met een levenloze glimlach

Voel je de adrenalinestoot van teveel hebben?

Ongeacht je melanine, de dood sleurt je weg zonder woorden achter te laten

Je gaat toch niet zeggen dat geweld niet zo is?

(Zo gaan we dood)

Zodra de mond bloederig is op een putdeksel

We leven als parasieten, echt niet gelukkig

Haat trekt haat aan in deze hoek van de hel bij de poort van de hemel

Een dorst naar wraak, een teken van bloed waar lichamen graven

Maar hoe vergeef je een droge keel?

Welkom in de wervelwind waar slaven zich aan elkaar ketenen

Ik denk niet dat mijn uitroepen erg gevaarlijk is

Vreemd vuur, dat onder onze voeten brandt en de engelen verwarmt

Elks van legendes verandert het leven in onderhandelingsfiches

De mist van het kwaad verdwijnt in de atmosfeer

Dromen komen weer boven als de leegte onder het ooglid komt

Aanhoudend geweld verblindt ons, spijkert ons vast

Tot onze perversie aan de oppervlakte komt

Mooie jeugd aangeraakt, naar bed gebracht

Sluit de oorsprong van de waarheid aan om te verstikken

Zwijg, ze denken allemaal dat jullie allemaal genaaid zijn

Twijfelen aan alles wat je in je handen houdt

De meest blinden denken dat ze geen goden of meesters hebben

In de normale onwetendheid dat je spraak noch kop noch staart is

Ik zal het allemaal beter doen

Als ze meer willen dan foto's, doe ik meer dan muziek

Ik zou mijn schedel opensplijten

Om vrede te sluiten, maar de mens is er nog niet klaar voor

De mens zou zelfmoord willen plegen omdat deze wereld het al heeft gedaan

We willen graag ons ongezonde geweten sussen

Het is niet door problemen te creëren dat men het risico loopt in vrede met zichzelf te komen

We hebben spijt van onze fouten, we hebben er geen spijt van dat we als een hond zijn

Dus bied ik een boeket tot leven aan zodat het het mij goed teruggeeft

Te veel hersenbijten, alleen de botten blijven over

We kunnen praten, praten, acties spreken meer dan woorden

Ik hoor vaag geluk lachen in de verte

Die vlucht en sterft omdat het geluid van schreeuwen en huilen me doof maakt

Als een straaltje bloed, vanaf de geboorte, baden we erin

Wis onze tiener bescheidenheid dan volwassen worden onze essentie

Je hoofd boven water steken is stervende proberen

We zijn verdronken, proberen te leren lopen in een oceaan

We zijn geboren in geweld, zo begint het hier

Aan de andere kant kiezen we niet altijd of het zo eindigt