Останься - Квашеная

Когда тёплый ветер обдувает твои щёки,

Пыль дорог кружит в танце,

Оседая людям в души.

Когда плачешь лёжа,

Слёзки заливают уши –

Ну и славно, так устала тебя слушать.

Я чувствую себя

Точно как в песочнице забытая лопатка:

Если вспомнят про меня –

Скажут, велика потеря как у пчёлки жалко.

Холодный песок, бродячая кошка –

Мы с ней одинокие души:

По городу бродят миллионы людей,

Но кошке никто больше не нужен.

А ночи такими холодными стали –

Огонь внутри не греет больше.

Квадратные окна сиянием блёклым

Светились бы чуточку дольше.

Однажды твоей руки прикоснувшись,

Не в силах забыть эти искры.

Я знала, что это надолго

Останется в памяти мыслью.

Останется… в памяти… мыслью…

Завтра не встретимся снова, мы

Подходим друг другу как нож и спина

И ты, как вагон-ресторан в метро, –

Постоянное непостоянство.

Останься…

Останься.

Ведь

Когда тёплый ветер обдувает твои щёки,

Пыль дорог кружит в танце,

Оседая людям в души.

Когда плачешь лёжа,

Слёзки заливают уши –

Ну и славно…

Ну и славно.

Останься…

Als de warme wind over je wangen waait

Het stof van de wegen dwarrelt in een dans,

Zich vestigen in de zielen van mensen.

Als je liggend huilt

Tranen vullen de oren -

Oké, ik ben het zo zat om naar je te luisteren.

ik voel

Net als een vergeten schop in de zandbak:

Als ze me herinneren -

Ze zullen zeggen dat het verlies groot is, zoals het spijt van een bij.

Koud zand, zwerfkat -

Zij en ik zijn eenzame zielen:

Miljoenen mensen zwerven door de stad

Maar de kat heeft niemand anders nodig.

En de nachten werden zo koud

Het vuur binnen wordt niet meer warm.

Vierkante ramen met een vervaagde gloed

Ze zouden nog wat langer gloeien.

Zodra ik je hand aanraakte

Ik kan deze vonken niet vergeten.

Ik wist dat het lang zou duren

Zal worden herinnerd als een gedachte.

Zal blijven ... in het geheugen ... een gedachte ...

We zien elkaar morgen niet meer

We passen bij elkaar als een mes en een rug

En jij, als een restauratiewagen in de metro, -

Constante inconstantie.

Blijven...

Blijven.

Ten slotte

Als de warme wind over je wangen waait

Het stof van de wegen dwarrelt in een dans,

Zich vestigen in de zielen van mensen.

Als je liggend huilt

Tranen vullen de oren -

Nou, leuk...

Nou, leuk.

Blijven...