Night Dream - Kurt Elling

Lonely the roses of Avondaire sing as though somebody still may care.

They live only for the dream of living so come follow

where they will take you there.

I once was apprenticed to a man who was living

In the eye if the hurricane to know despair,

He knew all the dreams by heart just like sailing in a boat of

crystal silence seeing visions of the world of life within a life.

In a turning like a burning came turning

Out of everything stirring and what had begun before

But all wrapped up in one great godly becoming —

Tumbling and fumbling and stumbling

Into bumbling and rumbling along —

Whirling it and swirling it and twirling it and hurling it

And overturning it and burning it again.

I shared a whirling dervish out on the side of a hill

called metaphor vivace

Swinging en route to a nascent solar with the scissored

visored blizzard wizard

Gizzarding planets and secrets within like an avatar.

While meanwhile in turn styling and spinning over him

Spells bespeaking kingdoms in the dark

Calling me to yield knighting me in a field covered with armies

And with princes.

All were signing cannons shining pennants flying.

And when he spoke to me he sang and his words really rang —

This child of the knowledge of the beauty of the night —

He sang to me of masters passing on of father after father after father

Climbing up into the lotus bloom upon the tortoise’s back

And of grandfathers who danced through their living a longer time ago.

He showed me a palace in time in which all the talismans

From all the zeuses swing upon a pendulum of secrets

In a circle that remembers and when asked a question will surren

Eenzaam zingen de rozen van Avondaire alsof iemand er nog om kan geven.

Ze leven alleen voor de droom om te leven, dus kom volgen

waar ze je naartoe brengen.

Ik ging ooit in de leer bij een man die nog leefde

In het oog als de orkaan wanhoop kent,

Hij kende alle dromen uit het hoofd, net als zeilen in een boot van

kristalstilte het zien van visioenen van de wereld van het leven in een leven.

In een draaien als een branden kwam draaien

Uit alles wat roert en wat eerder was begonnen

Maar alles verpakt in één grote goddelijke wording:

Tuimelen en rommelen en struikelen

In gestuntel en gerommel —

Wervelend en ronddraaiend en ronddraaiend en slingerend

En het omverwerpen en opnieuw verbranden.

Ik deelde een wervelende derwisj op de zijkant van een heuvel

genaamd metafoor vivace

Swingend op weg naar een ontluikende zonne-energie met de schaar

visored blizzard tovenaar

Gizzarding planeten en geheimen binnen als een avatar.

Terwijl hij ondertussen op zijn beurt over hem heen gaat stylen en draaien

Betovert koninkrijken in het donker

Roept me op om me te ridderen in een veld bedekt met legers

En met prinsen.

Allen tekenden kanonnen die wimpels glinsterden.

En toen hij tegen me sprak, zong hij en zijn woorden klonken echt —

Dit kind van de kennis van de schoonheid van de nacht -

Hij zong voor mij van meesters die van vader op vader op vader overgingen

Klimmen in de lotusbloem op de rug van de schildpad

En van opa's die al langer door hun leven dansten.

Hij liet me een paleis in de tijd zien waarin alle talismannen

Van alle zeussen zwaaien op een slinger van geheimen

In een kring die onthoudt en wanneer een vraag wordt gesteld, wordt overgegeven