Я не грущу и не жалею - Кристина Орбакайте

Нечеткое лицо, на размытом фото.

Было это всё, в прошлую субботу.

Вспыхнувший костер, вновь моей любви.

Там есть только мы, я и ты.

Я не грущу и не жалею.

Сама себя по жизни я могла ругать.

Но лишь когда любовь в твои стучится двери.

Не сможешь ничего в замен ни дать, не взять.

Ночью насвистел, снова буйный ветер.

Мысли о тебе, в дыме сигаретном.

От твоей любви, крыша уезжает.

Адреса, увы, здесь никто не знает.

Я не грущу и не жалею.

Сама себя по жизни я могла ругать.

Но лишь когда любовь в твои стучится двери.

Не сможешь ничего в замен ни дать, не взять.

Я не грущу и не жалею.

Сама себя по жизни я могла ругать.

Но лишь когда любовь в твои стучится двери.

Не сможешь ничего в замен ни дать, не взять.

Ни дать, не взять...

Een wazig gezicht in een wazige foto.

Dat was het, afgelopen zaterdag.

Een laaiend vuur, alweer mijn liefste.

Het is alleen wij, ik en jij.

Ik ben niet verdrietig en heb geen spijt.

Ik zou mezelf voor het leven kunnen uitschelden.

Maar alleen als liefde op je deur klopt.

Je kunt er niets voor teruggeven of nemen.

's Nachts floot, weer een hevige wind.

Gedachten aan jou, in sigarettenrook.

Van jouw liefde gaat het dak weg.

Helaas weet niemand hier het adres.

Ik ben niet verdrietig en heb geen spijt.

Ik zou mezelf voor het leven kunnen uitschelden.

Maar alleen als liefde op je deur klopt.

Je kunt er niets voor teruggeven of nemen.

Ik ben niet verdrietig en heb geen spijt.

Ik zou mezelf voor het leven kunnen uitschelden.

Maar alleen als liefde op je deur klopt.

Je kunt er niets voor teruggeven of nemen.

Niet geven, niet nemen...