Солнце - Кристина Орбакайте

Солнца нет.

Солнце ушло за облака.

Я смотрю, я говорю солнцу: «Пока!»

Я бы небо зачеркнула, чтоб любовь моя уснула,

Чтобы мне ее не повстречать.

опять!

Я жила, я бы жила лишь солнцем одним,

Но только мир, холоден мир даже под ним.

Я бы небо зачеркнула, чтоб любовь моя уснула,

Чтобы мне ее не повстречать.

опять!

Солнца нет, солнце ушло.

Я бы небо зачеркнула, чтоб любовь моя уснула,

Чтобы мне ее не повстречать опять!

Это мир сам не свой (солнца нет),

Он капризный такой (солнце ушло),

И только снится ему покой…

Я бы небо зачеркнула, чтоб любовь моя уснула,

Чтобы мне ее не повстречать.

опять!

Er is geen zon.

De zon is achter de wolken verdwenen.

Ik kijk, ik zeg tegen de zon: "Dag!"

Ik zou de lucht doorstrepen zodat mijn liefde in slaap valt,

Zodat ik haar niet ontmoet.

nog een keer!

Ik leefde, ik zou alleen bij de zon alleen leven,

Maar alleen de wereld, de wereld is zelfs daaronder koud.

Ik zou de lucht doorstrepen zodat mijn liefde in slaap valt,

Zodat ik haar niet ontmoet.

nog een keer!

Er is geen zon, de zon is weg.

Ik zou de lucht doorstrepen zodat mijn liefde in slaap valt,

Zodat ik haar niet meer tegenkom!

Deze wereld is niet de zijne (er is geen zon),

Hij is zo grillig (de zon is verdwenen),

En alleen hij droomt van vrede...

Ik zou de lucht doorstrepen zodat mijn liefde in slaap valt,

Zodat ik haar niet ontmoet.

nog een keer!