Смородина - Кристина Орбакайте

От беды и сумасбродины наклонился куст смородины

Льется, льется с неба родины дождик проливной

Мерю расстоянья сутками и лечу куда-то с утками

В теплый край за незабудками, за своей весной

--RF--

Распласталось бесконечное, небо синее безупречное

На земле мы все не вечные, в небесах покой

Забросала жизнь загадками, случай заморочил прядками

Первоклассники с тетрадками, школьный выпускной

Мерю расстоянья зимами и бреду за пелегриммами

За фантазиями мнимыми, не ходи за мной

--RF--

--RF--

Полно, уже уносят волны рассветы и закаты, и звездные огни

Свята была любовь когда-то

Теперь она распята и сочтены все дни

От беды и сумасбродины наклонился куст смородины

Льется, льется с неба родины дождик проливной

Мерю расстоянья веснами и когда ж мы стали взрослыми

Разминулись между соснами со своей весной

--RF--

--RF--

Van ongeluk en extravagantie leunde een bessenstruik

Het giet, giet uit de lucht van het moederland, stortregens

Ik meet dagenlang afstanden en vlieg ergens met eenden

Naar een warm land voor vergeet-mij-nietjes, voor je lente

--RF--

Spreid het oneindige uit, de lucht is onberispelijk blauw

Op aarde zijn we niet allemaal eeuwig, in de hemel is vrede

Ze gooide leven in raadsels, de zaak verwarde strengen

Eersteklassers met notitieboekjes, schooldiploma

Ik meet afstanden in de winter en dwaal achter pelegrims aan

Voor denkbeeldige fantasieën, volg mij niet

--RF--

--RF--

Het is vol, de golven nemen al zonsopgangen en zonsondergangen weg, en sterrenlicht

Heilig was ooit liefde

Nu is ze gekruisigd en zijn alle dagen geteld

Van ongeluk en extravagantie leunde een bessenstruik

Het giet, giet uit de lucht van het moederland, stortregens

Ik meet afstanden in de bronnen en wanneer zijn we volwassen geworden

Hebben elkaar gemist tussen de dennen met hun lente

--RF--

--RF--