Сказка для двоих - Кристина Орбакайте

Звезды рассыпая за моим окном,

Струится вновь бесконечность.

Я еще не знаю, как тебя зовут

Моя любовь…

Припев:

Но ты стучишься в мой дом… объятый холодом он,

Устал от надежд, и долго не знал тепла твоих

Зажженных свечей… когда у ночей

Есть сказка только для двоих.

Тень сомнений прежних тает,

Исчезая в облаках предрассветных.

Счастье неизбежно, и его тепло

В своих руках

Припев:

Ты принесешь в этот дом… объятый холодом он,

Устал от надежд, и долго не знал тепла твоих

Зажженных свечей… когда у ночей

Есть сказка только для двоих

Зажженных свечей, когда у ночей,

Есть сказка только для двоих.

Припев:

И ты войдешь в этот дом… объятый холодом он,

Устал от надежд, и долго не знал тепла твоих

Зажженных свечей… когда у ночей

Есть сказка только для двоих

Зажженных свечей, когда у ночей,

Есть сказка только для двоих.

Verstrooiende sterren buiten mijn raam,

Stroomt weer oneindig.

Ik weet je naam nog niet

Mijn liefde…

Refrein:

Maar je klopt op mijn huis ... hij heeft het koud,

Moe van de hoop, en kende je warmte lange tijd niet

Aangestoken kaarsen ... wanneer de nachten

Er is een sprookje voor slechts twee.

De schaduw van de oude twijfels smelt,

Verdwijnen in de ochtendwolken.

Geluk is onvermijdelijk en de warmte ervan

In jouw handen

Refrein:

Je zult naar dit huis brengen ... het wordt omarmd door de kou,

Moe van de hoop, en kende je warmte lange tijd niet

Aangestoken kaarsen ... wanneer de nachten

Er is een sprookje alleen voor twee

Kaarsen aangestoken als de nachten

Er is een sprookje voor slechts twee.

Refrein:

En je gaat dit huis binnen... het is koud,

Moe van de hoop, en kende je warmte lange tijd niet

Aangestoken kaarsen ... wanneer de nachten

Er is een sprookje alleen voor twee

Kaarsen aangestoken als de nachten

Er is een sprookje voor slechts twee.