Догони - Кристина Орбакайте

Уже-уже стою на первом этаже,

Скрипят ступени.

А где-то там, зевая, ловит темнота

Ночные тени.

Куда бегу понять сама я не могу-

Нелепо это.

Пора-пора, осколки нашего"вчера"

Летят по свету.

ПР:

А навстречу пары одни-

Им в ночи не скучно ничуть.

Позови меня, догони.

Я к тебе вернуться хочу.

Едва-едва мои последние слова

Не запылали.

Вина твоя, что до сих пор не знаю я Любовь была ли.

А где-то там кругами ходит темнота

От дома к дому.

Останови, я не хочу цветы любви

Дарить другому

ПР :-------------

БРИДЖ: Позови, я рядом

Позови, я рядом…

Ik sta al op de eerste verdieping,

De treden kraken.

En ergens daarginds, geeuwend, grijpt de duisternis in

Nacht schaduwen.

Waar ik heen ren om mezelf te begrijpen, kan ik niet...

Dit is belachelijk.

Het is tijd, fragmenten van onze "gisteren"

Ze vliegen de wereld rond.

ENZOVOORT:

En naar het paar alleen

Ze vervelen zich 's nachts helemaal niet.

Bel me, spreek me in.

Ik wil naar je terugkeren.

Nauwelijks mijn laatste woorden

Ze brandden niet.

Het is jouw schuld dat ik nog steeds niet weet of er liefde was.

En ergens is er duisternis die in cirkels rondloopt

Van huis tot huis.

Stop, ik wil geen bloemen van liefde

aan een ander geven

ENZOVOORT :-------------

BRIDGE: Bel me, ik ben in de buurt

Bel me, ik ben in de buurt...