В краю потерянных душ - Крылья

Под светом неверным от тысячи солнц

В стране, где всё грешное свято

Где на кол посажены радость и смерть

И где за донос есть награда.

Здесь рады, когда у кого-то беда

И счастливы, видеть мучения

Здесь слёзы чужие согреют сердца,

Но вместо сердец пустота

Страшно когда я один среди них

Разум мой скованный страхом

Свет глаз моих не понятен для них

Он блещет огнем водопадов

Крылья расправлю пусть знают они

Что не буду ползти словно уж Слабость запру под надежным замком

В краю потерянных душ.

Взгляни за окно пусть спадет пелена

С застланных сумраком глаз

Твой взгляд был сквозь призму разбитых зеркал

Не видя изъянов у нас

Не стать бы рабом для бездушных машин

Остаться собой навсегда

И выбор не сложен на этой тропе

Он должен быть нет или да.

Страшно когда я один среди них

Разум мой скованный страхом

Свет глаз моих не понятен для них

Он блещет огнем водопадов

Крылья расправлю пусть знают они

Что не буду ползти словно уж Слабость запру под надежным замком

В краю потерянных душ.

Onder het ontrouwe licht van duizend zonnen

In een land waar alles wat zondig is heilig is

Waar vreugde en dood worden gespietst

En waar een beloning is voor opzegging.

We zijn hier blij als iemand in de problemen zit

En blij om de kwelling te zien

Hier zullen de tranen van anderen de harten verwarmen,

Maar in plaats van harten, leegte

Het is eng als ik alleen tussen hen ben

Mijn geest is geketend door angst

Het licht van mijn ogen is niet duidelijk voor hen

Het schijnt met het vuur van watervallen

Spreid mijn vleugels, laat het ze weten

Dat ik niet zal kruipen alsof ik het opsluit onder een veilig slot

In het land van verloren zielen.

Kijk uit het raam laat de sluier vallen

Met donkere ogen

Je blik was door het prisma van gebroken spiegels

Geen gebreken in ons zien

Zou geen slaaf worden van zielloze machines

Blijf voor altijd jezelf

En de keuze is niet moeilijk op dit pad

Het moet nee of ja zijn.

Het is eng als ik alleen tussen hen ben

Mijn geest is geketend door angst

Het licht van mijn ogen is niet duidelijk voor hen

Het schijnt met het vuur van watervallen

Spreid mijn vleugels, laat het ze weten

Dat ik niet zal kruipen alsof ik het opsluit onder een veilig slot

In het land van verloren zielen.