Арена - Крылья

Ареной прозван этот круг

Песок впитал здесь кровь

Ты тут один, клинок лишь друг,

А Бог Арены — Боль

И смерть — подруга здесь твоя

Ты в Вальсе кружишь с ней

Судьба пока хранит тебя

Народ ревёт — убей !

Рабом ты не был никогда

Ты сам вошёл за грань

Адепт короткого меча

Себе сам платишь дань

Кровавый способ выбрал ты Да проклял сам себя

Под крики яростной толпы

Ты рубишь с горяча

Тебе не жалко тех бойцов

Что мёртвыми уносят

Не сбросить им своих оков

Клинки их славно косят

Непобедимый прозван был

И на руках носили

Всё чувства ты в себе убил

Отдался лишь гордыне

Кумир для жаждущей толпы

Ты — повелитель стали

Не чувствуешь давно вины

Привык к хвальбе и к брани

Но что такое?

Кровь, песок

В глазах темнеет !

Боги !

Да ржавый, и тупой клинок

Арес !

О сколько боли !!!

И хор завыл — Убей !

Убей !

Клинок ему под сердце

Давай же Воин, не жалей !

Здесь жалости нет места !

Его несли под стаи вой

И под дождём объедков

Один палящий, дикий зной

Да смех жестоких предков…

Deze cirkel heet de arena

Het zand zoog het bloed hier op

Je bent hier alleen, het mes is slechts een vriend,

Een God van de Arena - Pijn

En de dood is je vriend hier

Je cirkelt met haar in Waltz

Het lot houdt je vast

De mensen brullen - doden!

Je bent nooit een slaaf geweest

Je bent zelf over de rand gegaan

Korte Zwaard Adept

Je brengt hulde aan jezelf

Je koos de verdomde weg Ja, je vervloekte jezelf

Onder het geschreeuw van de boze menigte

Jij hakt heet

Je hebt geen medelijden met die vechters

Wat wordt weggedragen door de doden?

Gooi hun boeien niet af

Hun messen maaien mooi neer

De onoverwinnelijke heette

En ze droegen op hun handen

Je hebt alle gevoelens in jezelf gedood

Overgegeven aan trots

Een idool voor de dorstige menigte

Jij bent de meester van staal

Je voelt je lang niet schuldig

Gewend aan opscheppen en schelden

Maar wat is het?

bloed, zand

Het wordt donker in de ogen!

Goden!

Ja roestig en bot mes

Ares!

Oh wat een pijn!!!

En het refrein huilde - Dood!

Doden!

Mes onder zijn hart

Kom op, krijger, heb geen spijt!

Er is hier geen plaats voor medelijden!

Hij werd gedragen onder het gehuil

En onder de regen van restjes

Een verzengende, wilde hitte

Ja, het gelach van wrede voorouders ...