Параноид и Психея - Крематорий

В печальном замке с кованой оградой

С благословенья утренней звезды

Они вдвоем — Параноид и Психея

Познали радость истинной любви.

Но как-то раз с похмелья глядя в омут

Она сказала, как мне ни жаль,

Должна уйти я туда, где воды Стикса

Уносят память безвозвратно вдаль.

Немощный старец, измученный склерозом

Вдруг направляя взгляд свой в никуда,

Твердит одно — Прости меня, Психея,

Что не запомнил и не забыл тебя.

In een triest kasteel met een smeedijzeren hek

Met de zegen van de morgenster

De twee - Paranoïde en Psyche

Ervaar de vreugde van ware liefde.

Maar een keer, met een kater, in het zwembad kijken

Ze zei dat het me spijt

Ik moet gaan waar de wateren van de Styx zijn

Draag de herinnering onherroepelijk mee in de verte.

Zwakke oude man, uitgeput door sclerose

Plotseling richt je je blik nergens op,

Hij herhaalt één ding - vergeef me, Psyche,

Dat ik me niet herinnerde en jou niet ben vergeten.